Iogur fresas

1998/05/01 Zabala, Joserra Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna
• Ekologia
• Etika

Non sei si desnatado ou completo, de anacos de froita ou de aroma, é certo que este tipo de iogur tivo una especial importancia paira impulsar o informe titulado “Factor vier” (factor 4) sobre a economía creada polo Club de Roma, e que, á súa vez, puxo de manifesto o mesmo concepto de ecoturismo.

Os autores do citado informe, Ernst Ulrich von Weizsäcker, L. Hunter e Amory B. Lovins contaron a historia e terémoslles que crer: Una mañá de 1993, a opinión pública alemá espértase axitada cos datos dunha investigación realizada pola xornalista Stefanie Böge.

No artigo explicábase o camiño que segue un iogur ata que chega ao domicilio do cliente: accesorios, materiais de envase, tapas e iogures, con máis de 3.500 quilómetros de percorrido en total, pero hai que engadir os quilómetros de provedores anteriores dos diferentes compoñentes até chegar aos 4.500 quilómetros. Un iogur ambulante e ben mesturado.

Aos alemáns encántalles o iogur de fresas e quizá non tanto as outras realidades do día a día, pero estes datos provocaron a polémica. A conclusión era sinxela: hai que consumir produtos locais, fomentando a descentralización económica. Paralelamente, a cuestión puxo sobre a mesa a importancia e a utilidade dos impostos, que doutra maneira non podían entenderse os beneficios económicos do iogur.

Aínda que pareza mentira, os Estados subvencionan as industrias con maior impacto ecolóxico e as fontes de enerxía. Una central nuclear beneficiarase máis facilmente das axudas oficiais que una instalación de enerxía solar. Desta maneira, quen utilizan o transporte e o petróleo a lume de biqueira, como o noso excéntrico iogur, reciben máis axuda.

Estas contradicións foron denunciadas polo Club de Roma no citado informe. A través dos impostos o Estado recada diñeiro de persoas e empresas. Con iso págase toda a maquinaria estatal: exército, infraestruturas, axudas sociais. O diñeiro recadado a través dos impostos pode ser utilizado, entre outras cousas, paira reducir as desigualdades entre as persoas ou paira conseguir una sociedade máis ecolóxica, na que as ecotasas poden ter importancia, é dicir, reforzar outro modelo de desenvolvemento.

Os impostos teñen consecuencias ambientais fundamentais. Como se mencionou anteriormente, moitas das actividades nocivas paira a natureza poden reducirse a través das ecotasas, facéndoas máis caras. Por exemplo, se as fontes de enerxía que non se renovan tivesen máis impostos, as propostas de redución doutras enerxías e gastos enerxéticos veríanse reforzadas dalgunha maneira. Na nosa realidade diaria, isto está a ocorrer nalgunhas zonas: o prezo da auga subiu e os consumidores non poden, como ocorría anteriormente, deixar as avarías sen reparar ou rastrexar a auga sen ningún problema, entre outras cousas porque é máis caro.

Con todo, o sistema fiscal actual non ten en conta a contorna ou as necesidades sociais, senón os intereses dos almacenistas e das multinacionais, que normalmente non pagan prezos reais, é dicir, o produto máis o impacto ambiental. Se non, coas ecotasas non poderiamos comprar iogures pasaxeiros.

En definitiva, descubrimos que en ecoloxía, como na maioría dos ámbitos da vida, dependemos da economía e do diñeiro, e que paira cambiar algo os ecoloxistas quizais necesitaremos máis da axuda dos biólogos que dos economistas. Mentres tanto, os alemáns, esquecidos da polémica que apenas se coñeceu en Euskal Herria, seguen comendo o iogur de fresas de sempre.