Morreu o CD-ROM, viva o DVD!

1997/01/01 Susaeta, Tomasa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Teknologia

É a arrepiante velocidade da tecnoloxía e as innovacións no mundo da informática. O CD-ROM naceu en 1985, empezou a coñecerse entre nós en 1990 e hoxe en día está completamente estendido. A ampliación supuxo un abaratamento: 370.000 pts/ /14.000 vols. O lector de CD-ROM funcionaba en 1991 con 150.000 pts./ /5.500 vols. e actualmente 30.000 pts./1.100 vols. só ao redor.

Ademais, a velocidade de transferencia dos lectores iniciais (paso de datos desde o CD-ROM ao computador) era baixa, de 150 Kbps (150.000 bytes por segundo), pero tamén se iniciaron as melloras en breve: A principios de 1995 lanzáronse ao mercado os de cuádrupla velocidade, a principios de 1996 os de oitava de velocidade e a finais de ano os de doce velocidades (1.800 Kbps). Pero a nova tecnoloxía está a piques de despedirse, paira cando se publique este artigo estará na rúa, aínda que pode tardar uns meses en descubrirse na tenda informática da nosa cidade ou pobo: O novo disco chámase DVD e pronto será tan coñecido como o CD-ROM.

Que é ese DVD?

Fisicamente será como o CD-ROM, pero por exemplo, poderá conter una película de 133 minutos de duración no seu interior e terá a calidade sonora Dolby Dixital AC3 Surround (6 pistas de audio), ademais de poder escoitar a película en 8 idiomas (o idioma que elixa o usuario). Non só iso, nalgunhas secuencias da película o usuario poderá cambiar a vista, o ángulo de visión. Todo iso incluirase no DVD ( Dixital Vídeo Disk , en eúscaro “Videodisco Dixital”), que en realidade é un disco óptico de alta densidade. O nome é xenérico e de aí desenvolverase una serie de formatos de discos ópticos, é dicir, teremos una nova sopa de letras:

DVD-ROM: un disco de acumulación de datos, como o actual CD-ROM, pero de gran capacidade. O CD-ROM ten una capacidade de 650 megabytes e o DVD poderá almacenar 4.700 megabytes a cada lado do disco, o que supón un total de 9.400 megabytes, 14 veces máis que o CD-ROM, aínda que anuncian a publicación dun disco de dúas caras, pero de dúas capas, cun total de 8.500 megabytes. A velocidade de transferencia dos lectores de DVD será de 4,69 MB/s, o que supón 2,6 veces a velocidade de transferencia do lector de CD-ROM máis rápido do momento.

O lector DVD-ROM conectarase ao computador e parece que tamén poderá ler o CD-ROMs actuais (non ao revés: O disco DVD-ROM non se lerá nos actuais lectores de CD-ROM). É de supor que tamén lerá os CDs de música habituais. Con todo, parece que o actual disco CD-R, como o Kodak Photo CD, non vai ler, xa que o DVD utiliza unha cor láser diferente.

DVD-Audio: un disco especialmente preparado paira gardar son, como os CDs de música actual, pero cunha duración de 5 horas ou máis.

DVD-Vídeo: un disco especialmente preparado paira gardar películas que poderá substituír ás cintas de vídeo actuais. Anunciouse que o lector de vídeo DVD-Vídeo estará conectado á televisión, como agora está conectado o magnetoscopio para ver as cintas de vídeo. Ademais, o lector de DVD tamén poderá ler CDs de música, pero non CD-ROM nin DVD-ROM. E sempre en base á información facilitada polos fabricantes, o formato DVD-Vídeo non se poderá ver no computador, é dicir, as películas non se poderán ver na pantalla do computador, xa que necesita de decodificadores de vídeo e de audio especiais, moi custosos na actualidade.

DVD-R a: disco que só se pode gravar una vez e que segue ao actuais CD-R. Con todo, parece que este tipo de disco non se publicará até 1997.

DVD-RAM: disco moitas veces borrable e reescribir. Aínda que xa está anunciado, aínda está en fase de desenvolvemento e polo menos dous anos antes de ver este disco na rúa.

A pesar de que o novo disco comezou a desenvolverse coa intención de converterse nun disco de vídeo, as súas posibilidades levaron aos inventores a eliminar a palabra Vídeo e substituíla pola palabra Versatile: Dixital Versatile Disk, por tanto. A compañía Toshiba foi a fundadora do novo formato e pronto se reuniu coas compañías Philips e Sony nun proxecto similar; ademais destas tres xigantescas empresas, Pioneer, Thomson, Hitachi, Mitsubishi, Time Warner (portafolio) e outras, as principais empresas do sector, están a desenvolver o DVD.

Diferenzas entre CD-ROM e DVD A diferenza radica na estrutura do disco. No disco monocapa DVD os puntos de información están máis próximos entre si que no disco CD-ROM: A frecuencia do raio láser emitida polo lector de DVD é maior, debido á súa menor lonxitude de onda, máis delgada, e se focaliza máis concretamente. Por iso, pódense introducir máis puntos de información nunha mesma superficie: os puntos de información atópanse máis próximos entre si en cada pista e as pistas máis próximas. O disco DVD de dobre capa (8,5 GB) consta de dúas capas paira poder acumular máis información. Neste tipo de discos, paira poder enfocar o raio de luz sobre a capa inferior, utilízase una capa intermedia paira transferir o láser aos puntos inferiores.