}

Pingüín de Magallanes baixo a pesca de anchoa

2007/02/04 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

Cada verán reúnese a maior colonia de pingüíns da Punta Tombon Magallanes da Patagonia. Primeiro chegan os machos. Seleccionan e adecuan os niños e logo chegan as femias. Mentres as femias pon os ovos e os pitos, os machos salguen a pescar. Até 500 km penétranse no mar e volven dous ou tres semanas despois. Cando nacen os pitos, son coidados alternativamente entre ambos. E cando crecen bastante, deixan o niño. Entón os pingüíns abandonan Punta Tomás até o próximo verán.

Punta Tombon acolle a maior colonia de pingüíns de Magallanes.
(Foto: L. Cancio)

O pingüín de Magallanes, polo momento, non está en perigo de extinción. Con todo, segundo un traballo publicado na revista Science, é posible que a pesqueira de anchoas poña en perigo á especie.

De feito, as anchoas son un alimento básico tanto paira os pingüíns como paira outros animais que viven na súa contorna: leóns mariños, golfiños, corvos mariños... Pero en 2003, preto de Punta Tomás, Arxentina autorizou a pesca experimental da anchoa do sueste atlántico.

Segundo a ecoloxista Elizabeth Skewgar, con todo, o Goberno arxentino concedeu a autorización sen estudar a influencia da pesca da anchoa na poboación de pingüíns. O traballo de Science explica que polo momento non se detectou a influencia da pesca, xa que non houbo sobrepesca (unhas 30.000 t en 2004 e outras tantas en 2005). Pero teme que no futuro vaian pescar moito máis, xa que a demanda segue crecendo. E advirte Skewgar que si a pesca crece, a anchoa estaría pequena paira os pingüíns.

Exemplo pasado

Paira ver que consecuencias ten a sobrepesca non fai falta ir lonxe: Os pescadores e pescadores vascos están moi preocupados pola evolución da anchoa e outras especies. Con todo, en Arxentina hai un claro exemplo.

As anchoas son básicas na alimentación dos pingüíns.
(Foto: L. Cancio)

Hai vinte anos, os pescadores arxentinos pescaban no futuro a pescada de Merluccius hubbsi. Había moita pescada e a maior parte das capturas exportábanse. Con todo, na década dos 90 descubriuse que a pescada estaba a diminuír e en 1999 o Goberno arxentino declarou que a pesca da pescada estaba nunha situación de emerxencia. Ante a cada vez menor presenza de pescada, tentouse aplicar medidas paira reducir a pesca.

Con todo, déronse conta de que era extremadamente difícil envorcar a tendencia. Estas medidas acabaron co oficio de moita xente. Mentres tanto, a poboación de pescada afundiuse e o Goberno prohibiu totalmente as zonas que antes eran preciosas pesqueiras. A crise social agudizouse e os esforzos por implantar un sistema de cotas non tiveron éxito.

Antes que tarde

O futuro do pingüín de Magallanes está ligado á anchoa.
(Foto: L. Cancio)

Skewgar cre que pode ocorrer algo parecido coa anchoa do sueste atlántico. Una perda tan grande na poboación de anchoa como a da pescada, afectaría moito, non só aos pescadores, senón tamén aos pingüíns. De paso, a industria turística tamén sufriría perdas debido á afluencia de turistas atraídos polos pingüíns.

Paira Skewgar, agora é o momento de limitar a pesca de anchoas. É hora de realizar os estudos necesarios paira decidir onde pór o límite e de elaborar modelos paira prever a evolución da anchoa. Antes de ser tarde.

Publicado en 7K.

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia