}

Coches sen condutor, un pouco máis cerca

2008/04/13 Lakar Iraizoz, Oihane - Elhuyar Zientzia

Imaxinemos una particular carreira de coches dentro da cidade, na que os coches que participan na carreira non teñen condutor e a cidade non é una cidade real, senón una simulación urbana nun espazo abandonado. Á marxe da imaxinación, a axencia do Pentágono (DARPA) paira investigar proxectos avanzados de defensa organizou una carreira deste tipo: DARPA Urban Challenge. Premio: dous millóns de dólares.
Os coches necesitan a colaboración dunha chea de ferramentas paira cumprir a función dos ollos. (Foto: ARPA)

Sen condutor? Pero, como se substitúe o traballo do condutor? É dicir, que necesitan os coches paira ver, interpretar e decidir que teñen que facer? Pois necesitan a colaboración dunha chea de ferramentas: emisores de radar, láseres, sensores e cámaras estéreo paira cumprir a función dos ollos. O visto recólleo un software que combina información paira obter una imaxe tridimensional do que rodea ao coche. A imaxe actualízase constantemente para que o software estea permanentemente informado do que lle rodea.

Por exemplo, si un coche detecta un gran obxecto na estrada interpreta que se trata dun coche parado. Detén e analiza a distancia entre o coche parado e o semáforo, o sinal de stop ou o cruzamento máis próximo, xa que permite coñecer por que se detivo o coche anterior. Se non detecta una intersección ou transcorre un tempo sen que o coche móvase, o coche decide que o que ten diante está avariado ou aparcado e avanza.

O coche que máis rápido fixo o seu percorrido gañou dous millóns de euros (Foto: ARPA)

Coches, competidores fríos

A carreira consistía nun percorrido duns cen quilómetros nun tempo máximo de seis horas. A cada coche incluír un mapa no software indicando o punto da cidade polo que debía pasar. Así, de maneira autónoma, os coches debían ser capaces de percorrer as rúas, de respectar as normas de tráfico e, o máis difícil, de non chocar contra os obxectos móbiles que lles rodean.

Paira elixir o percorrido da carreira, os vehículos combinaron primeiro o mapa, o punto de partida e os puntos de cruzamento obrigatorios. A pesar da elección dun percorrido concreto, en ocasións tiveron que adaptarse en función das molestias atopadas. Ademais, fixeron que os coches pasasen por zonas fose do mapa, para que só se servisen dos seus sensores.

O concurso contou coa participación de once equipos formados por investigadores universitarios e por equipos da industria da robótica, automoción e defensa. O gañador foi un equipo formado por un equipo da Universidade Carnegie Mellon e a empresa General Motors, que levou dous millóns de euros de premio de mans do Ministerio de Defensa de Estados Unidos.

Máis dun pensa que antes ou despois veremos coches sen condutor nas estradas. (Foto: ARPA)

O Ministerio de Defensa, con todo, non quedou en mans baleiras, senón que utilizará a maquinaria do coche vencedor paira a fabricación de vehículos, paira a recollida de feridos en zonas de guerra, subministración de tropas, misións de recoñecemento, etc.

Non se pode negar que paira moitos investigadores da robótica, deseñar un coche destas características é un reto moi atractivo e competir con coches de similares características. Se non existise este reto, non sabemos si adiantaríase tanto a robótica. Ferramentas e recursos que inicialmente tiveron un obxectivo militar están, ademais, moi integrados na nosa vida diaria como son os sistemas GPS.

Publicado en 7K.

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia