Alimentos non transxénicos a partir de plantas transxénicas

2002/03/06 Orobengoa, Olatz - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Bioteknologia

Paira iso, ademais do transgen, o casete transportaría un xene recombinante específico paira o tecido ou susceptible de ser inducido químicamente. Este xene, ao chegar a un tecido específico ou entrar en contacto cunha sustancia química motriz, cortaría o casete da cadea orixinal de ADN da planta e eliminaría toda a parte estraña.

Por exemplo, planta de soia con resistencia a nematodos. Os nematodos atacan á planta desde as raíces, polo que o xene resistente contra eles debería situarse nas raíces. Pola contra, paira eliminar o transgen da vaina utilizaríase una sustancia química biodegradable que inducise o novo xene recombinante. Así, aínda que a planta é resistente aos nematodos, as xudías verdes non terán transgeneras.

Nos ensaios realizados até a data, poucas plantas conseguiron cortar completamente limpo o xene estraño. Existen problemas pola baixa taxa de penetración das sustancias químicas motrices nos tecidos vexetais, así como polos restos de ADN estraño que quedan tras o corte. Ademais, aínda que se consegue a eliminación total do xene, a proteína estraña producida queda no tecido coas consecuencias que iso leva.

Entre os beneficios desta técnica atoparíanse a redución do número de xenes estraños transportados por pole, a eliminación das sementes na seguinte xeración non aparecería e diminuiría ou anularía totalmente o custo económico que supón a separación do alimento transxénico do non transxénico. Con todo iso preténdese superar a desconfianza da xente cara ás plantas transxénicas.