}

Enfermidade da vibración

2000/04/30 Kortabarria Olabarria, Beñardo - Elhuyar Zientzia

Fai un par de semanas celebrouse o Día Mundial da Enfermidade de Parkinson. Debido á gran cantidade de noticias que xorden ás portas deste tipo de días oficiais, a do Parkinson non foi una excepción. Con todo, tamén houbo noticias rechamantes como José A de a Universidade de Navarra. Obra do neurólogo Obeso. Indicou que a terapia génica e as técnicas cirúrxicas permitirán curar o Parkinson na próxima década. Tamén é curioso a resistencia extraordinaria dos fumadores ao Parkinson.

A enfermidade de Parkinson é una enfermidade que afecta o sistema nervioso. O parkinson afecta tanto ao control e coordinación do movemento como ás partes do cerebro encargadas de manter a afección e a actitude muscular. Nunha destas estruturas cerebrais atópase a sustancia dopamina, é dicir, a sustancia que regula a eficacia e a harmonía dos movementos. A enfermidade de Parkinson prodúcese cando diminúe a cantidade de dopamina. A enfermidade foi descrita por primeira vez en 1817 polo médico inglés James Parkinson.

Síntomas do Parkinson

Tremor, rixidez muscular e lentitude e dificultade paira iniciar o movemento son indicadores básicos desta enfermidade. Estes síntomas poden aparecer de forma rara ou simultánea, predominan nunha parte do corpo ou un síntoma pode manifestarse máis claramente que o resto.

A pesar de que a enfermidade pode ter diferentes características entre o enfermo e o enfermo, e de que as respostas aos medicamentos son moi variadas, hai que mencionar o conxunto de síntomas máis coñecidos que poden axudar a identificar o comezo do Parkinson:

- Falta de expresión facial e torpeza na execución dos movementos. Ao dicir movemento téñense en conta tanto os automáticos (parpadear, tragar, balancear os brazos ao camiñar…) como os voluntarios (vestirse, levantarse da cadeira, escribir…).

- A vibración é máis acusada durante a parada e diminúe cando hai movemento voluntario.

- Resistencia ou falta de flexibilidade paira mover as extremidades. - Flexión de tronco e cabeza cara adiante e das articulacións de cóbados e xeonllos. Aos enfermos resúltalles difícil manter o equilibrio e corren o risco de caer.

- Despois de tropezar ou perder o equilibrio, teñen problemas de corrección.

- Marcha con pasos curtos. Adoitan ter períodos de bloqueo (coma se os pés pegásense no chan) e o ritmo da marcha é evidente, con pasos rápidos e confusos.

- Escritura pequena e ilegible.

- Tendencia ás depresións.

- Estreñimiento e salivación excesiva.

A quen afecta?

Aínda que se cre que é una enfermidade dos maiores, non é una verdade redonda, porque non é raro que entre 30 e 40 anos iníciese o Parkinson. Trátase dunha enfermidade que non fai distinción entre razas, xa que pode observarse en todos os países do mundo, e que ten o mesmo comportamento en canto ao sexo.

Segundo os datos dispoñibles, cada 100.000 habitantes aparecen 20 novos casos anuais. Aínda que non é raro entre os máis novos, afecta sobre todo aos maiores de 55 anos, sendo o 1% dos maiores o que ten Parkinson. Aínda que os datos non son do todo exactos, estímase que en Euskal Herria hai entre 4.000 e 5.000 persoas que padecen esta enfermidade.

A orixe da enfermidade de Parkinson é descoñecido, que é o que provoca a diminución da dopamina no cerebro? Paira responder á pregunta, no mundo hai moitos científicos que están a investigar, pero de momento non se recibiron respostas fiables. Con todo, como se mencionaba na introdución, parece que a solución pode estar cada vez máis cerca.

Até atopar a solución téntase mellorar a calidade de vida dos pacientes. Na actualidade existe a capacidade de controlar e tratar eficazmente a enfermidade de Parkinson, xa que se utilizan medicamentos paira paliar a maioría dos síntomas. O tratamento baséase na inxestión de dopamina, é dicir, na súa administración permanente. Desta maneira, tras varios meses comprobouse que os resultados son satisfactorios. Con todo, a enfermidade non desaparece, os síntomas detéñense e retárdanse. Deste xeito, na vida diaria dos pacientes non se aprecia una interrupción nalgúns anos. Cos medicamentos actuais, a maioría dos síntomas principais son controlables e, ademais, se o paciente acepta a súa enfermidade e adáptase a ela -a pesar das súas limitacións- pode realizar una vida independente.

Fumar bo paira Parkinson?

Así parece. Segundo as estatísticas, polo menos está claro que os fumadores teñen menos Parkinson. Con todo, as estatísticas non foron capaces de explicar por que e os científicos si. Uno dos compoñentes do tabaco é a naftokinona composta. Este composto actúa sobre unha encima (monoamino oxidasa) situada no cerebro. De feito, na actividade química normal do cerebro, a OMG divide os neurotransmisores -dopamina, serotonina, norepinefrina…-. Investigadores do centro de investigación estadounidense Virginia Tech puideron concluír que o tabaco pode impedir o traballo do MAO.

Paira chegar a esta conclusión, os investigadores traballaron con ratos de laboratorio. Aos ratos déronlles a droga MPTP, una droga que produce una enfermidade similar á de Parkinson. Esta droga saíu ao mercado no ano 1980, pensando que podía reducir o efecto da heroína, pero os drogadictos que se tomaron a altas doses sufriron os síntomas de Parkinson. Como se puido comprobar cos ratos, a naftokinona proporciona un auténtico apoio ao Parkinson. No entanto, hai que ter en conta que aínda que o tabaco poida parecer bo paira o Parkinson, en xeral, é moi prexudicial paira a saúde e o peto.

Publicado en 7

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia