Número máxico do Big Bang

1990/01/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Astrofisika

Os datos obtidos na aceleradora de partículas LEP situada no centro CERN de Xenebra deron a coñecer a confirmación do Big Bang.

O éxito do modelo Big Bang radica, en gran medida, na explicación das abundancias relativas dos elementos lixeiros presentes no universo, especialmente o cociente hidróxeno/helio inicial. Antes dese momento a calor era demasiado grande para que os núcleos estivesen unidos.

Pasado este tempo, os neutróns libres xa non estaban dispoñibles. A abundancia relativa depende, por tanto, do tempo que o universo permaneceu nesa situación. Isto depende da velocidade de propagación e por tanto da cantidade de partículas lixeiras (é dicir, de neutrinos lixeiros). Os cosmologistas han visto que poden explicar a abundancia relativa dos distintos elementos se non hai máis de catro tipos ou aromas de neutrino.

A OPE deu número de neutrinos lixeiros, sen presuposiciones sobre a abundancia de elementos ou cosmología. Os feixes de electróns e positrones dos LEP chocan entre si e destrúense formando una partícula pesada Zº. Entre as posibles vías de desintegración da partícula Zº atópanse párelos de neutrino. Por outra banda, canto máis curta sexa a vida da partícula Zº, máis aromas de neutrino haberá. Por tanto, a medición exacta da vida da partícula proporcionaranos un número exacto de tipos de neutrinos.

De acordo cos datos obtidos nas OPEs só hai tres aromas de neutrino. O Big Bang segue tendo saúde.