Recoñecementos: seguro contra todo risco

1992/06/01 Agirre, Jabier - Medikua eta OEEko kidea Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna

Os recoñecementos médicos globais e xornais son moi recomendables paira aquelas persoas que, pola tensión que sofren no seu día a día, ven expostas a certas enfermidades, como os executivos. Estes estudos non permiten detectar e medir a tensión, a ansiedade, a depresión e outras alteracións psicolóxicas, pero son una ferramenta inmellorable paira mellorar a súa saúde, xa que axudan ao médico a detectar certas enfermidades psicosomáticas tan comúns como coronarias, hipertensión ou úlceras. Neste sentido, non hai que esquecer que nos executivos a causa máis frecuente de morte é o infarto.

Catro son as probas básicas paira detectar precozmente a enfermidade cardiovascular.

Proba de esforzo

Os recoñecementos médicos globais e xornais son moi recomendables paira aquelas persoas que, pola tensión que sofren no seu día a día, ven expostas a certas enfermidades, como os executivos.

O suposto enfermo (ou capaz de enfermar) debe realizar un exercicio graduado e controlado en bicicleta e/ou adoite itinerante paira aumentar o traballo circulatorio e cardíaco. Esta proba permite ao médico medir a capacidade ou capacidade e reserva do sistema (en definitiva do corazón) e a súa adaptación ao exercicio.

Esta proba permite coñecer con precisión os límites e limitacións que provocan a gravidade dunha situación. Por iso, esta proba é especialmente adecuada ante sospeita de enfermidade coronaria, xa que permite medir a reserva coronaria, é dicir, cuantifica a gravidade da estreiteza das arterias e, por tanto, a redución da cantidade de sangue que chega ao corazón.

Si o resultado da proba de esforzo é negativo, darase por finalizado o recoñecemento. En caso de dúbida, o exame debe continuar.

Proba do talio

O talio é un isótopo radioactivo que queda no corazón en proporción directa á cantidade de sangue que chega ao corazón a través das arterias coronarias si inxéctase pola vea do paciente. Si a concentración do talio nalgunhas zonas (e máis en todo o corazón) é elevada, indica que a cantidade de sangue que chega ao corazón é adecuada. Pola contra, si a concentración é débil ou non se observan talios nalgunhas zonas, advírtese algún obstáculo que impida que o sangue chegue ao corazón. Esta proba adoita coincidir coa proba de esforzo e consiste en “ler” as imaxes cardíacas do talio mediante un sofisticado aparello chamado gammacámara.

Si a proba do talio é negativa, non ten por que preocuparse, pero se é dubidosa ou positiva, haberá que facer un cateterismo ao paciente.

Cateterismo cardíaco e angiografía

O procedemento máis preciso e preciso paira chegar ao diagnóstico dunha enfermidade coronaria consiste en introducir un catéter ou tubo moi fino a través das veas e arterias do pliegue do cóbado ou da coxa, co fin de chegar ao corazón e ás súas arterias.

Dado que o extremo deste catéter está unido a medidores moi sofisticados, é posible coñecer o seu grao de efectividade mentres o corazón está a funcionar. Como se pode apreciar, trátase dunha técnica totalmente sofisticada que require ferramentas de alta tecnoloxía e hospitalización do paciente.

Paira medir a tensión é necesario que o paciente estea relaxado sen ningunha tensión. Si pódese coller pola mañá e hai que tomala varias veces, sempre na mesma masa.

Ao longo do catéter pódese inxectar una sustancia líquida que actúe como contraste, é dicir, que pode opor aos raios X os vasos e husillos do corazón e das arterias. Deste xeito, o seu interior queda visible. O cardiólogo, por tanto, enfróntase co corazón e pode ver si as arterias están apertadas (e até que punto están apertadas), si hai risco de infarto ou repetición, si o papel do músculo cardíaco é normal… A partir dese momento, decidirase si é necesario o tratamento médico (con medicamentos) ou a técnica cirúrxica.

A principal medida a tomar no caso da outra enfermidade principal do executivo (hipertensión) é o control periódico, xa que si non se detecta e trata a tempo pódense producir apoplejías, ademais de complicar as afeccións cardíacas e renais.

Medición da tensión

Periodicamente deberíase medir a tensión, escoitando a presión arterial que exerce o sangue a través de una manguita que aperta o brazo e vaise baleirando aos poucos.

Paira medir a tensión é necesario que o paciente estea relaxado sen ningunha tensión. Si pódese coller pola mañá e hai que repetila, sempre á mesma hora. Doutra banda, lembrar que a medida de tensión despois dun exercicio intenso non é válida.

En concreto, a manguita de tensión, tamén denominada esfigmomanómetro, consta de dous partes ou partes: una mangueira chea de aire (dotada dunha válvula de peche) e una esfera de medida de presión (normalmente graduada en milímetros de mercurio). Hai varios tipos de esfigmomanómetros: paredes pegadas, automáticas, manuais, etc.

Afastarse e esquecer os problemas e preocupacións laborais cotiás son excelentes formas de mellorar a produtividade e o rendemento intelectual.

É importante saber que a tensión vai variando en función do perímetro da extremidade na que se coloca a manguita (cantos máis groso sexa o brazo ou perna, máis manguito será necesario). Adoitan ser de até 5 cm de ancho, normalmente de caucho e que deben elixirse segundo o peso e a constitución da persoa.

Ao pasar a outro grupo de enfermidades, desgraciadamente os trastornos gastro-intestinais non se controlan os síntomas que indican a súa presenza (dor, diarreas, vómitos, etc.) até a súa aparición. Entón hai que decidir si é gastritis, úlcera, pancreatitis ou síndrome do colon dolorido.

Paira iso son necesarias dúas probas: análise de sangue e análise de feces. Si os resultados non son completos, o paciente deberá inxerir una especie de papilla (contraste de magnesio ou bismuto) e pasar polos raios X a papila á úlcera a través do aparello dixestivo ou outras lesións.

Estas probas pódense realizar en calquera momento, pero algunhas son molestas e custosas, polo que pode ser mellor acudir ao especialista cando os trastornos duran varias horas ou cando se repiten con relativa frecuencia.

O dez mandamentos paira un executivo san (decálogo)

1. Manter un peso adecuado Infartos de obesidade, hipertensión, aumento de ácido úrico, etc. facilita ou pon en marcha.
2. Alimentarse de forma equilibrada O abuso de graxas, fritos, etc. engorda e adoita ser una vía paira aumentar o colesterol e o ácido úrico.
3. Comer tranquilo e masticar ben Si non se come así pode provocar gastritis e dor ao estómago.
4. A prudencia e a lóxica é a substitución das comidas de traballo por reunións de oficina.
5. Realizar un recoñecemento médico anual, é dicir, realizar un exame clínico exhaustivo.
6. Durmir polo menos 8 horas diarias. É imprescindible paira recuperar o desgaste intelectual diario e abordar os problemas do traballo descansando adecuadamente.
7. Goce de vacacións regulares Afastarse e esquecer (aínda que só por uns días) dos problemas e inquietudes laborais cotiáns son excelentes formas de mellorar a produtividade e o rendemento intelectual.
8. Ter afeccións e iso permítelles distraerse e gozar do lecer.
9. Realizar exercicio físico sempre atendendo á idade e ás condicións de saúde e realizando exercicios adecuados ás mesmas.
10. 5.-