Seguinte en neveira
2001/02/11 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia
O material xenético propio é sacro. Mencionámolo con orgullo, sobre todo cando falamos do que temos gardado en ovarios ou testículos. Con todo, todos sabemos que hai bancos de óvulos e esperma. Véndense e cómpranse… fanse campañas de procura de doantes… din. O tema está no ámbito do misterio, pero non por descoñecemento, senón porque os que o utilizaron non falan diso.
Nunha cuadrilla xurdiu o debate e fixéronnos unha chea de preguntas. Que pasa cos espermatozoides? Si conxélanse en nitróxeno líquido, como se pode sobrevivir? Miúdo tema! Merecen un articulito, tanto os temas como as cuadrillas. Una vez recompilada a información, recorremos a un banco de esperma próximo paira contrastar toda esta teoría coa realidade.
Por que eu?
Pode haber moitas razóns paira deixar o esperma no banco. Sen contraprestación, moitas veces utilízase paira usar aos seus fillos en épocas máis adecuadas. Algunhas parellas con problemas paira ter fillos dedícanse á inseminación artificial nos días máis fértiles da muller. Tamén é una oportunidade paira homes que queiran practicar a vasectomía. En ocasións, incluso os que padecen tumores de testículos, linfomas, leucemia ou enfermidades deste tipo, poden conservar ao seu fillo polo si ou polo non ante o risco de estériles derivado do tratamento que se lles reservou.
Tanto os óvulos e espermas como todas as células vivas que se queiran manter vivas no laboratorio durante moito tempo deben conxelarse (criogenización). Mellor devandito, deben conservarse a baixas temperaturas. Paira iso utilízase nitróxeno líquido a -196 ºC. Nesta contorna non hai vida. Ademais, a pesar do quecemento da célula tan fría, non volverá á vida, pola contra, paira resucitar ás persoas mortas no Everest, só sería traer a temperatura ambiente. Pero iso non é suficiente.
Antes de conxelar a mostra do doante mergúllase nunha mestura de sustancias. A esta mestura engádense, entre outros, os "protectores" da criogenización. O glicerol conxelador de esperma e a xema de ovo utilízanse como solución protectora. A mestura, pola súa banda, contén glicosa e outros compoñentes paira una óptima conservación.
As mostras arrefríanse controlando a baixada de temperatura. Ademais, antes de mergullarse no líquido, colócanse no vapor frío que se desprende do nitróxeno. Neste proceso, debido a problemas osmóticos ou aos efectos mecánicos dos cristais de xeo que se xeran na contorna, moitas células poden morrer. Só o 50-60% do esperma é frutífero tras o proceso.
A supervivencia depende da técnica utilizada e da "calidade" da célula. Por suposto, os espermatozoides e óvulos non foron deseñados paira soportar este tipo de procesos. Por iso, no caso do esperma, a mostra distribúese en recipientes pequenos, conxélase e un deles se descongela rapidamente. O descongelado sométese a unha "proba de sustentabilidade".
Se o esperma dun doante non supera significativamente a proba, rexéitase toda a mostra. Paira a determinación da calidade do esperma non só se realiza una proba de sustentabilidade. Outras características son o número de espermatozoides, a mobilidade e a aparencia. Pero a un doante, ademais da esperanza, realízanselle moitos outras análises. A análise de sangue é moi importante paira coñecer o grupo sanguíneo ao que pertence e detectar posibles enfermidades. Desde hai anos, por exemplo, a proba do virus da sida converteuse en imprescindible. Doutra banda, realízase un cuestionario psicolóxico no que se recollen datos sobre a historia clínica familiar e o comportamento sexual.
Experiencia veterinaria
A reprodución asistida é un tema antigo paira os veterinarios. É una técnica utilizada dunha ou outra maneira na gandaría tradicional. As reses de semental son un exemplo típico. Por tanto, as técnicas desenvolvidas paira iso serviron de exemplo paira o caso humano. A diferenza a favor do gando é a fertilidade. O touro é moito máis produtivo que o home. A probabilidade de fecundación das vacas con esperma conxelada é do 90%.
Por lei, co esperma dun doante non se poden crear tantos nenos como se queiran. A causa é o risco de problemas endogámicos. En xeral, a metade dos nenos que nacen serán nenas e nenos. É una cantidade estatisticamente difícil de reproducirse entre si e varía segundo a rexión. Por exemplo, o número máximo de nenos autorizados por doante nun centro de Gipuzkoa é de seis.
Os bancos de esperma realizan campañas puntuais de captación de doantes. Normalmente demándase ás universidades para que moita xente nova e sa teña coñecemento da convocatoria. Moitos doantes descártanse si non teñen esperma de alta calidade.
As mulleres teñen un número fixo de óvulos ao longo de toda a vida e, co paso do tempo, diminúen e envellecen. Por iso, por lei, os doantes de óvulos teñen o límite de idade máis esixente, xa que só poden facelo mulleres de entre 18 e 35 anos. A calidade espermática dos homes non varía normalmente coa idade e, ademais, prodúcese cada tres meses. Os homes poden ser doantes por lei até os 50 anos.
O cliente do banco non pode elixir as características físicas que desexe. Tendo en conta o grupo sanguíneo, en cada caso utilízase a mostra máis próxima ás características do home da parella. Non se pode pedir un neno pelirrojo, con ollos verdes ou altos... moitas veces ás parellas non se lles nota que pasaron polo banco con só ver aos seus fillos.
Publicado en 7K
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
