Ikasberri: outra forma de aprender

2003/04/01 Andonegi Beristain, Garazi - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Unibertsitateak

Paira orientar este cambio e definir o propio modelo tivéronse en conta as opinións da sociedade, dos alumnos, dos profesores e de todos os implicados na educación. Neste sentido, definíronse as características que debe ter o novo sistema e, posteriormente, definíronse as funcións que deben desempeñar estes axentes, incluíndo profesores e pais. Neste traballo fixáronse novas pautas de actuación do profesorado, seleccionando novos métodos didácticos e obtendo recursos tecnolóxicos. E todo iso no instituto Diocesanas de Vitoria.

O modelo Ikasberri, por tanto, é un modelo educativo revolucionario que nace da Formación Profesional e que se manifesta no propio centro educativo Diocesanas, sobre todo na súa forma de ensinar. “O proxecto Ikasberri consiste en que o alumno sexa capaz de aprender en por si”, explica Paco Martínez de Contrasta, director do centro. Ademais, o modelo Ikasberri pretende impulsar dúas cousas máis: que o alumno dispoña dos medios informáticos e tecnolóxicos máis actuais e que, ademais, dispoña dun sistema multilingüe.

Aínda que o obxectivo parece sinxelo, require moito traballo –reorganizando o papel do profesorado, establecendo metodoloxías–. Finalmente, preténdese que o alumno se converta no protagonista dos seus estudos e, si realiza esta achega, o alumnado disporá dun sistema paira desenvolver as súas habilidades e capacidades.

Con todo, entre as adaptacións hase visto que o alumno tamén necesita das súas e, paira empezar, necesita espazos adaptados paira converterse en protagonista. E é que en Ikasberri non só se ten en conta o traballo realizado en horas lectivas, senón que o propio alumno ten que obter información, organizala, explicala ao profesor, etc. Paira iso, necesita prensa escrita, Internet, recursos gráficos, revistas, libros e CD-ROM, e para que poidan acceder a todos eles é necesario crear novas salas e espazos: mediatecas.

Mediatecas, zonas favoritas do alumnado

As mediatecas son espazos adaptados aos diferentes tipos de traballo que debe realizar o alumno: mesas necesarias paira a aprendizaxe individual, salas de traballo en grupo, recuncho de vídeos, biblioteca, puntos de acceso a Internet, etc. Estas últimas parecen ser as máis utilizadas, nas que aprenden a utilizar programas informáticos, buscan información en Internet e logo organízana. Na mediateca, con todo, non é de estrañar que os profesores vexan, aconsellen ou guíen os traballos en grupo. De feito, as mediatecas son espazos deseñados polos propios profesores, pero cunha clara orientación ao alumnado.

Por tanto, o proxecto Ikasberri busca una maior participación do alumnado nos estudos e, polo menos en Vitoria-Gasteiz, está a traballar neste obxectivo.

Pastelaría no frontón Os frontóns de Mendizorroza de Vitoria-Gasteiz son os máis ‘doces’. Por que? Na Escola de Hostalaría Local, agora pódese aprender pastelaría e panadaría. Así é: Mentres se disputan partidos de pelota no prestixioso frontón Ogeta, na cociña, os escolares fabrican doces pasteis. Ademais, non é o único que se traballa na pastelaría: no restaurante hai menú do día e carta ao alcance de todos.

De libros a CD-ROM A quen lle gusta buscar información en libros potolos sendo estudante? Pois a moi poucos, está claro, e proba diso é que tamén se estendeu o uso de CD-ROM. Non hai dúbida de que se o alumno atopa a información que ten actualmente nun libro nun CD, farao inmediatamente. Acender o computador e ler o CD é todo un, non só porque a procura de información sexa máis cómoda e rápida, senón tamén porque sexa máis atractiva. As imaxes, os textos e a propia navegación nos CDs son máis atractivas paira o alumno. Por tanto, en breve haberá que refugar a palabra biblioteca e crear un ‘CDtegia’?