}

Vías de redución de residuos

1997/10/01 Etxaide, Maider Iturria: Elhuyar aldizkaria

Na primavera de 1993 presentouse o Plan de Xestión de Residuos Especiais da Comunidade Autónoma do País Vasco. O obxectivo do plan era evitar o impacto negativo das actividades humanas e a industria na contorna, reducindo a produción de residuos nun 25% respecto ao ano 2000. Paira iso detectouse a necesidade de traballar en dúas liñas principais: reducir a produción de residuos e fomentar a súa reutilización. Neste contexto, nos últimos anos creáronse diversas infraestruturas, a maioría impulsadas pola propia Administración.
O Plan de Residuos Especiais cita como residuo de tratamento inmediato o aceite usado. En OLEAZ analízase o aceite e trátase no Centro Avanzado de Reciclaxe. A produción anual de aceite usado na CAPV ascende a 17.000 toneladas, fronte ás 10.000 actuais.
IKERLAN

Dentro da súa política de fomento da redución de residuos, o Departamento de Urbanismo, Vivenda e Medio Ambiente do Goberno Vasco, na actualidade Departamento de Ordenación do Territorio, Vivenda e Medio Ambiente, creou una oficina paira analizar as posibilidades de implantación de diferentes prácticas e tecnoloxías. Pasou a denominarse XUME a esta oficina técnica e situouna dentro da Sociedade Pública IHOBE, dependente do departamento. Ademais da función de desenvolver estratexias de redución, esta oficina ten outra importante función: ofrecer servizo de información ás empresas. A oficina XUME foi una ferramenta fundamental paira reducir o volume de residuos especiais na CAPV.

XUME non é o único centro creado á sombra de IHOBE. Co fin de buscar una solución á falta de xestión dos residuos na CAPV, creouse o denominado Centro Avanzado de Reciclaxe. Este centro, explotado por unha empresa privada, desenvolve principalmente tecnoloxías de recuperación de residuos. O Plan de Xestión de Residuos Especiais detectou tres tipos de residuos que debían ser tratados de forma inmediata: aceites usados, taladrinas esgotadas e restos de disolventes. A revalorización enerxética, a recuperación e a reciclaxe son, respectivamente, as solucións que propón o Plan paira Hiru. Paira este tres residuos, o Centro de Reciclaxe traballa na súa planta de Zamudio seguindo a liña marcada no seu día polo Plan de Residuos.

Tratamento de aceites usados

Na CAPV prodúcense anualmente 17.000 toneladas de aceite usado nos sectores do automóbil, industrial e marítimo. Delas, 9.500 toneladas xestionábanse de forma incontrolada, é dicir, vertíanse a calquera prezo e de calquera forma no momento da execución do Plan. No Centro Avanzado de Reciclaxe trátanse 10.000 toneladas/ano de auga, sedimentos, metais pesados e calquera sustancia que impida a reutilización do aceite separándoas do aceite sucio. Quecemento, desemulsiones, floculación, decantación e centrifugación final son a base deste tratamento.

O aceite limpo obtido deste proceso é queimado por unha empresa xestora paira producir enerxía eléctrica, é dicir, revalorízase o aceite tal e como propón o Plan Vasco.

As taladrinas utilízanse en múltiples procesos. Ademais do Centro Avanzado de Reciclaxe, LEIA (Centro de Progreso Tecnolóxico) é o responsable do correcto tratamento destas sustancias. Por exemplo, o sistema de tratamento denominado Emulec 100 permitiu alargar a vida das taladrinas. (TACI)

Segundo a lexislación da CAPV, o órgano ambiental ten a capacidade de analizar químicamente o aceite producido nos Territorios Históricos ou o procedente do exterior. O Departamento de Medio Ambiente do Goberno Vasco encargou a IHOBE estes labores de análises e control. Este puxo en marcha entón o Centro Oficial de Análise de Aceites Usados (OLEAZ). En OLEAZ analízanse as sustancias contaminantes que conteñen os aceites (PCB´s, cloro, metais pesados, etc.) paira garantir que as características físico-químicas son compatibles co tratamento que se vai a dar ao aceite.

O Centro Avanzado tamén trata disolventes e taladrinas

A produción de pinturas e tinguiduras e o desengrase de metais son os procesos industriais que máis residuos de disolventes xeran no País Vasco. A produción anual de residuos na CAPV é de 2.000 toneladas. No período de elaboración do Plan só o 60% xestionábase de forma coñecida. Os disolventes trátanse mediante destilación ao baleiro paira separar o produto puro dos sedimentos; o disolvente limpo obtido serve paira a súa reutilización.

A produción anual de areas de taladrina na CAPV é de 48.600 toneladas. No momento da cuantificación, o 73% xestionábase de forma non controlada, é dicir, vertíase directamente aos ríos, chans e redes de saneamento. No Centro Avanzado de Reciclaxe trátanse 6.000 toneladas por centrifugación, ultrafiltración e evaporación.

E de novo as taladrinas

O Centro de Desenvolvemento Tecnolóxico (AEMA), situado en Vitoria-Gasteiz, desenvolve traballos de investigación en materia de taladrinas e compostos orgánicos volátiles (VOCs), paira os que se conta coa subvención das diferentes Administracións. O obxectivo destes estudos é implantar tecnoloxías limpas e reducir o custo dos procesos. En canto ás taladrinas, desenvolveuse un sistema de tratamento continuo denominado Emulec 100 que foi probado nun plan industrial de fabricación de útiles e equipos de fundición. Este sistema alarga enormemente a vida da taladrina permitindo un aforro de material.

As taladrinas utilízanse en múltiples procesos. Ademais do Centro Avanzado de Reciclaxe, LEIA (Centro de Progreso Tecnolóxico) é o responsable do correcto tratamento destas sustancias. Por exemplo, o sistema de tratamento denominado Emulec 100 permitiu alargar a vida das taladrinas. (TEKNIKER)

Ademais, este centro está centrado no desenvolvemento dun equipo de absorción/limpeza de compostos orgánicos volátiles que se emiten nos procesos de pintado e na investigación dun ecosistema de fusión de aceiro. En canto ao primeiro, está a desenvolverse un plan piloto de captura e depuración de compostos orgánicos volátiles no ámbito do pintado de disolventes (en estruturas metálicas de gran tamaño que non poden entrar nunha cabina de pintura, pegado de ferros de madeira, liñas de pintado seriadas, impresión, cabinas de pintura, etc.) paira a súa recuperación en condicións de reutilización. En segundo lugar, está a investigarse na tecnoloxía termorreductora que permite separar o zinc e a materia prima utilizando a menor cantidade de enerxía posible. O proceso consistiría en aproveitar a calor do fume dun forno eléctrico paira facer funcionar un forno termorreductor, conseguindo un aforro enerxético do 5-10% e reducindo o uso de materiais (electrodos...) e o tempo de fusión. Isto incrementaría notablemente a produción do forno.

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia