Falso elo perdido

2019/09/20 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Eboluzioa

Eran parte dun cranio, una mandíbula e un betortz. Polas súas características era una especie entre o mono e o home, e pronto comezaron a falar do elo perdido, una especie que faltaba na liña dos homínidos até chegar ao home moderno.

Pero anos despois, A. T. O dentista Marston demostrou que o óso maxilar pertencía a un orangután, o veto a un mono e o cranio a un home moderno (Homo sapiens). Era un puzzle entre especies! Os novos estudos realizados aos ósos demostraron que foi unha fraude: os ósos eran de especies e épocas diferentes e estaban tratados químicamente para que tivesen unha cor similar.

Aínda non se aclarou quen cometeu a fraude. Moitos culpan a Dawson. Outros, con todo, creen que foi Sollas quen o fixo, un rival de Woodward, paira ridiculizarlo. Con todo, é evidente que nunca existiu Eoantropus dawsonii, polo que o elo perdido segue perdido.