Aplicacións en dispositivos móbiles en detrimento de a web

2011/10/01 Leturia Azkarate, Igor - Informatikaria eta ikertzaileaElhuyar Hizkuntza eta Teknologia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Internet
• Softwarea

Pensa por un momento o que fas normalmente no teu computador de casa ou de traballo cando estás en Internet: seguramente mirarás o correo electrónico, nun servizo web como Hotmail, Gmail, etc., igual accederás a Facebook ou mesmo a Twitter; si tes o costume de seguir blogs ou sitios de noticias a través de RSS, tamén poderás acceder a Google Reader, Alest ou a algún sitio web deste tipo; Todo iso desde o navegador, Firefox, Chrome, Opera, Safari ou Explorer.

Pola contra, si falo desde o teu Tablet ou Smartphone, seguramente non abrirás o navegador: paira cada un destes servizos web terás instalada una aplicación que che permitirá acceder ao contido de devanditas webs.

Esta tendencia a substituír os navegadores por Internet en dispositivos móbiles por aplicacións paira cada web non é anecdótica: a axencia Flurry, que realiza análise de audiencia de aplicacións en dispositivos móbiles, asegura que en EEUU a xente xa está a dedicar máis tempo ao uso de aplicacións móbiles que á navegación a través do navegador, e que cando os dispositivos móbiles expándense tanto como alí, é de esperar que esta tendencia se produza.

En detrimento de a web

Pero Sir Tim Berners-Le, inventor da web e director da organización W3C que marca as directrices da web, afirmou na revista Scientific American que esta tendencia vai en detrimento de a web por moitos motivos. Una delas é que as aplicacións utilizan frecuentemente protocolos de comunicación propietarios e ocultos en lugar de HTTP, REST, SOAP e similares abertos e estándar. Os danos son múltiples: por unha banda, o navegador non é capaz de acceder a estes recursos, xa que o protocolo é descoñecido; por outro, o protocolo pode non estar suficientemente optimizado (han visto que a aplicación oficial de acceso a Twitter xera o dobre de tráfico de datos que outros realizados por terceiros); por último, o que ocorre nesta comunicación non é posible.

Outro motivo é que os recursos que se acceden a través das aplicacións non son vinculantes, xa que non están na web. Non se poderían enlazar, os buscadores tampouco poderían indexarse... Isto lévanos de novo ao mundo dos “xardíns cercados”, ás illas illadas, dirixindo una das principais vantaxes que achega a web á picota, a única rede universal dunha chea de páxinas que se fan referencia e enlazan. É certo que polo momento estes servizos que se acceden a través da aplicación inclúen tamén a versión web, pero nun futuro só se utilizarían aplicacións se desaparecesen esas versións web...

Por último, cada aplicación só funciona nunha plataforma (Apple, Android, Nokia, Blackberry…) e si o autor dunha web non desenvolve as aplicacións paira todas as plataformas, algúns usuarios non poderán acceder á web se non hai versión web.

Hai casos nos que as aplicacións teñen sentido. Por exemplo, cando hai que utilizar o hardware do dispositivo (cámara, GPS, etc.), facelo a través da web non é fácil, ou nalgúns casos é imposible; ou cando os datos que se queren consultar non son moi variables (por exemplo, dicionarios), as aplicacións permiten operar sen conexión a Internet. Pero cando as aplicacións necesitan consultar datos actualizados online...

E, sendo en xeral contraproducente, por que hai esa tendencia? Bo, no que respecta aos usuarios, é lóxico utilizar as aplicacións, xa que os dispositivos móbiles veñen preparados especificamente paira facilitar a descarga e instalación das aplicacións. Ademais, moitos sitios web non están preparados paira velos ben en dispositivos móbiles. E dise que hai servizos web que funcionan máis rápido desde as aplicacións que desde o navegador, intencionadamente do propietario do servizo.

No caso dos prestadores de servizos web, non é fácil entender a razón, si antes non era tan fácil crear webs de gran interacción. Con todo, hoxe en día, grazas a tecnoloxías estándar como HTML5 e AJAX, pódense construír webs moi interactivas adaptadas a dispositivos móbiles. E una vez feito, pódese acceder desde calquera dispositivo sen ter que facer una aplicación paira cada plataforma. Á vista de todo iso, as únicas razóns posibles que se nos ocorren son o descoñecemento (difícil crenza) ou o eterno desexo de dominio e control por parte das empresas, máis fácil de conseguir nunha Internet de aplicacións e illadas illas.

Empezou a cambiar a tendencia?

Nos últimos tempos, con todo, houbo movementos importantes na dirección contraria a esta tendencia, que viñeron de onde menos se podía esperar: grazas a Apple, que defende o control e a cerrazón (non pola súa vontade).

Debido ao éxito do iPad de Apple, iPada converteuse na gran esperanza de moitos medios de comunicación e revistas que estaban a ver como as vendas en papel íanse abaixo. Coas subscricións á edición dixital a través das aplicacións de iPad vían a posibilidade de reactivar as entradas, a súa última opción. Pero Apple, consciente diso, impuña condicións moi duras aos medios de comunicación que querían realizar una aplicación de iPad paira poder subscribirse aos seus contidos: o 30% das entradas de subscrición debe ser paira Apple; os datos dos subscritores son xestionados por Apple e non pode acceder aos medios de comunicación; si o medio de comunicación tamén ofrece a subscrición a través da súa páxina web ou doutras plataformas, o seu prezo non pode ser máis barato e a aplicación non pode ter acceso ao sitio web.

Pois ben, a cuestión é que Financial Estafes non respectou estas condicións e non desenvolveu ningunha aplicación paira o iPad, senón que desenvolveu a web interactiva de html5 paira ofrecer subscricións e contidos. Máis tarde, Amazon tamén desenvolveu a súa web HTML5 paira comprar e ler libros e revistas no mesmo, estando no dispositivo no que estamos e sen necesidade de aplicacións, desde o navegador.

Ante os movementos destes dous importantes axentes, Apple suavizou as súas condicións. Pero, seguramente, esta cuestión faría ver a moitas empresas da web que as aplicacións supoñen una dependencia dos produtores da plataforma. Isto permite que HTML5 e os estándares abertos vaian impóndose e que prevalezan os principios de apertura e universalidade da web.