A dislexia depende da linguaxe?

2001/03/16 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Anatomia/Fisiologia

Parece que nalgúns idiomas ler e escribir é máis fácil que noutros. O francés e o inglés, por exemplo, son linguas irregulares, é dicir, teñen regras complicadas paira escribir e pronunciar palabras. Por exemplo, en Gran Bretaña teñen 1.120 combinacións de letras paira representar 40 sons (fonemas) da súa lingua. En Francia poden usar máis de 190 combinacións de letras paira escribir os 35 fonemas que ten o francés.

O italiano, con todo, é unha linguaxe regular, xa que con 33 combinacións de letras obtéñense os 25 fonemas italianos, é dicir, a cada sílaba correspóndelle un son e non hai outra posibilidade de pronuncialo. Isto facilita a escritura e a lectura, polo que en Italia existen moito menos disléxicos que en Gran Bretaña.

Paira aclarar os mecanismos da dislexia, os neurólogos da Universidade de Milán realizaron una investigación. Estudantes disléxicos de universidades británicas e francesas foron contrastados con estudantes italianos de universidade con indicios de dislexia, xa que é raro atopar entre os universitarios italianos graves problemas de lectura.

Segundo o estudo realizado, viron o mesmo modelo de activación nas áreas cerebrais relacionadas coa lectura e a escritura. De feito, tiñan una actividade menor que a que teñen os alumnos normais. Grazas a este estudo, ademais de coñecer a orixe neurobiológico da dislexia, demostrouse que a diferenza que se manifesta entre as diferentes culturas é debido ás características das linguas.