}

Ara Hovanessian tocando a vacina da sida cos dedos

2005/02/03 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

Ara Hovanessian, convidada pola Facultade de Ciencia e Técnica e a Unidade de Biofísica, deu a coñecer as últimas investigacións levadas a cabo no campus de Leioa da UPV/EHU paira conseguir a vacina contra a sida. O equipo dirixido por Hovanessian obtivo moi bos resultados no seu traballo, o que lle permitiu achegar a vacina contra a sida.
Ara Hovanessian.

Miles de investigadores e un único obxectivo: conseguir una vacúa contra a sida. Pasaron xa 20 anos desde que illaron o virus e aínda non conseguiron a vacina. É una tarefa difícil.

Una vacúa eficaz debería traballar en dous aspectos do sistema inmune: por unha banda, debería ser capaz de promover a síntese de células anti-VIH, células T. Doutra banda, debería axudar ao sistema inmune a crear anticorpos que neutralicen o virus.

Os investigadores crearon unhas 20 vacinas que traballan na primeira parte e xa están a ensaiar con elas. Con todo, até agora ninguén conseguiu una vacúa que provoque anticorpos. Con todo, en novembro de 2004 un grupo francés publicou un artigo esperanzador na revista Inmunity. Parece ser que conseguiron facer a segunda parte necesaria paira facer una boa vacina, é dicir, elaboraron una vacúa que produce anticorpos que neutralizan o virus.

En Hovanessian no laboratorio da Unidade de Biofísica.

No Campus de Leioa, o xefe de investigación foi Ara Hovanessian explicando o seu traballo. Os investigadores comprobaron que ao infectar os linfocitos CD4 T do ser humano, o VIH únese á célula mediante unha glucoproteína na pel: a glucoproteína gp41. Concretamente, únese á membrana plasmática do linfocito a través da parte CBD-1. Isto permite que os VIH engánchense á membrana plasmática do linfocito e atravesen a membrana. Así consegue infectar a célula.

Os investigadores realizaron una copia sintética do péptido CDB-1 e inxectado a coellos. Entón han visto que o CDB-1 sintético provoca anticorpos contra el nos coellos. Estes anticorpos foron probados nos cultivos de células humanas e demostraron que son capaces de neutralizar o VIH. Bloquean a glucoproteína gp41 polo que non se pode asociar ao linfocito, polo que non pode infectar a célula. Ademais, elimina as células xa infectadas, evitando así a aparición de novos virus e a infección doutras células.

Nos cultivos probáronse varias cepas do virus GIB-1, todas con bo resultado. De feito, o gp41 é o mesmo en todas, non cambia. Por iso, a vacina sería válida paira todas as variantes. Por outra banda, os anticorpos contra o CDB-1 en humanos infectados son moi raros, o que significa que se pode utilizar a vacina paira curar.

A resposta inmune ao péptido CDB-1 sintetizado é maior que a que produce o natural, é máis inmunogénica, polo que é máis eficaz que a natural. Por iso, propoñen utilizar o CDB-1 sintético como vacúa: a inxección aos seres humanos xeraría anticorpos contra o mesmo, evitando por unha banda a infección celular polo VIH e, por outro, a eliminación das células infectadas.

Paira o seu uso en profilaxis, primeiro deben probalo nos monos utilizados paira a investigación da SIDA do ser humano e despois solicitar autorización paira probalo en humanos. O uso terapéutico comezará a probarse en breve.

Sen dúbida é un gran avance. Con todo, haberá que esperar aos resultados definitivos paira ver si cúmprense as expectativas.

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia