Que son as impresoras de postscript?

1990/04/01 Arrojeria, Eustakio - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa | Lizaso, Pili - Informatika SailaElhuyar Fundazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Periferikoak

ostScript, a linguaxe de descrición de páxinas desenvolvido por Adobe Systems, utiliza una páxina electrónica composta de textos e gráficos e ofrece una saída exacta de calquera tamaño e/ou resolución, preparándoa de forma legible.

Até hai catro anos e medio existía na feira una única impresora PostScript, Euskaltel Writer de Appel. A pesar da súa carestía e lentitude respecto das impresoras actuais, Macintosh tivo maior influencia na revolución da autoedición.

Externas

antes da emisión da impresora utilizábanse impresoras de punto. A súa presentación era despreciable, xa que imprimían mapas de bits con resolución de 72 puntos por polgadas (dpi1). O Lehendakari Ibarretxe cambiou todo isto ofrecendo una resolución máis alta de 300 d??l e intérprete de PostScript. PostScript, a linguaxe de descrición de páxinas (PDL) desenvolvido por Adobe Systems, utiliza una páxina electrónica composta de textos e gráficos e ofrece una saída exacta de calquera medida e/ou resolución, preparándoa paira a súa correcta lectura. Por último, Macintosh conseguiu una impresora con calidade de prensa impresa.

Externas

desde o seu lanzamento percorreuse un longo camiño. Xa existen na feira máis de 40 impresoras PostScript aceptadas por Adobe, cunha resolución de entre 300 e 2540 DPI. A velocidade das impresoras con tóner de impresión en branco e negro oscila entre 6 e 40 páxinas/minuto. Existen tamén no mercado máquinas de fotocomposición baseadas en PostScript que substitúen ao tóner por tecnoloxía fotográfica. Doutra banda, tamén hai dispoñibles impresoras de PostScript que imprimen a cor.

Ademais destas impresoras PostScript, editadas por Adobe, xa existen impresoras PostScript creadas por outras casas (baseándose na mesma técnica). Estas impresoras denomínanse PostScript clónico. Estas impresoras compatibles con PostScript baséanse en intérpretes alleos a Adobe e ofrecen moi boas posibilidades

Que fai Postscript?

O código interno da linguaxe de descrición de páxinas de PostScript describe as liñas, curvas, tonalidades e caracteres que constitúen a imaxe dunha páxina. PostScript indicará á impresora a posición, tamaño, ángulo de xiro, só a forma ou a tonalidade de cor ou gris que debe ter cada elemento da páxina.

Paira imprimir un documento nunha impresora PostScript requírese a Macintosh que o envíe ao programa PostScript para que este describa as páxinas do documento. Dentro de cada impresora de PostScript atópase un procesador, normalmente o chip Motorola 68000 ou 68020, núcleo de moitos Macintosh. Con todo, mentres que a CPU (Unidade Central de Proceso) de Macintosh pódese programar paira realizar diferentes tarefas, o microprocesador dunha impresora PostScript só se utiliza paira interpretar ordes de PostScript.

Hai outras linguaxes utilizadas paira a descrición de páxinas (PDL), pero o PostScript de Adobe foi o que conquistou a feira de Macintosh, converténdose en standard. QuickDraw, modelo de representación de Macintosh, tamén se pode considerar PDL aínda que Apple non o considere así. Pode representalo na pantalla de Macintosh ou en impresoras como ImageWriter II ou AthleticWriter IISC. A pesar de que QuickDrawa ofrece certas posibilidades que PostScript non ten, por exemplo, a transparencia das sobrecargas de imaxes, PostScript ten importantes vantaxes sobre este aspecto.

A principal vantaxe de PostScript é gardar as descricións das fontes de caracteres como nexo e non como mapa de bits (ver figura 2).

O modo en que aparece a imaxe na pantalla de Macintosh non ten moita importancia xa que PostScript sairá correctamente na impresora. Na realización de gráficos tamén é fácil manipular os caracteres. Se a aplicación utilizada permíteo, o carácter pode dimensionarse a calquera medida. Os programas Illustrator e FreeHand, por exemplo, permiten comprimir, estirar, cortar e virar os caracteres e PostScript traballa cos concornos, o que permite una boa calidade.

A tipografía de Macintosh cambiará rapidamente. Adobe xa publicou o Adobe Type Manager utilizando os tipos PostScript paira mellorar o aspecto dos caracteres da pantalla de Macintosh. Doutra banda, Apple anunciou o novo formato dos contadores de tipo que estarán integrados no sistema 7.0. Isto permitirá aos usuarios mellorar o aspecto dos caracteres na pantalla de Macintosh e en impresoras que non sexan PostScript, sen utilizar os tipos de PostScript.

Factores determinantes

Diferentes factores inflúen nas prestacións que ofrecen as impresoras. O máis importante deles é a velocidade do microexador. Outra é a memoria RAM, que pode influír na velocidade. A maioría das impresoras de PostScript dispoñen actualmente de 2 Mb de memoria RAM. A maioría delas poden cargar simultaneamente 17 tipos de letra. Nos casos nos que se utiliza pouco tipo de letra non ten moita importancia, pero noutros casos é un punto a ter en conta.

O uso dun disco duro paira gardar os tipos é outra vía paira mellorar as prestacións (non todas as impresoras ofrecen esta opción). O disco duro ten tres vantaxes: capacidade de almacenar centos de tipos, evitar o traspaso de información que supón a carga de tipos e manter o tipo que se carga (na memoria RAM os tipos cárganse temporalmente). Un fragmento de disco utilízase ^como caché de tipos, mellorando as prestacións.

Outro factor a ter en conta é a velocidade do motor da impresora, aínda que a súa influencia non sexa a esperada.

Pero a velocidade non é todo. A calidade tamén ten a súa importancia. A calidade de impresión depende da maquinaria da impresora. As impresoras que utilicen a mesma maquinaria terán a mesma calidade, aínda que o seu deseño e prestacións sexan diferentes.

Todas as impresoras de escritorio PostScript utilizaron desde sempre maquinaria de impresión baseada en láser. Na actualidade empréganse outras dúas novas técnicas: matrices de diodos (LED) e obturadores de cristal líquido (LCS). Ver figura 3.

FUNCIONAMENTO IMPRESORAS POSTSCRIPT

Cando se dá a orde de imprimir, o driver da impresora converte a imaxe QuickDraw da páxina a comandos PostScript, asegurando que o impresor ten os tipos necesarios. Parte deste proceso de conversión é a devolución dos tipos utilizados en pantalla, mapas de bits de 72 dPI (punto polgada), aos correspondentes tipos de PostScript delineados.

Estes datos envíanse á impresora. A impresora ten dous tipos de memori: Memoria ROM ^na que se inclúe toda a información do tipo residencial3 e do intérprete de PostScript e memoria RAM paira gardar os tipos en tránsito e crear mapas de bits de páxinas. Una vez rotados os tipos delineados e colocados á escala adecuada, a impresora transfórmao todo en mapas de bits de 300DPI, xa que a impresora só pode imprimir puntos.

1. Cando se acende a impresora, o intérprete de PostScript crea un novo catálogo cos tipos residentes en ROM e os tipos almacenados nos discos duros conectados.
2. Cando o intérprete comeza a procesar un documento, busca no catálogo os tipos que necesita. Se non atopa na lista os tipos que necesita, irá en busca dun tipo delineado ao disco do Sistema. Una vez convertidos os tipos delineados en mapas de bits de 300 dPI, envíanse ao ^buffer4 de impresión da páxina e almacénanse na memoria caché utilizada paira gardar os tipos. Os tipos que requiren moito espazo almacénanse comprimidos na memoria caché, paira poder ser reutilizados é necesario descomprimirlos.
3. Cando o intérprete atopa o tipo delineado que buscaba gárdao na memoria RAM ou no disco duro. Na memoria caché RAM recárganse os tipos só temporalmente, mentres que no disco duro realízase paira sempre, o que supón un aforro de tempo. Se non atopa un tipo delineado, utiliza a versión en pantalla, é dicir, o tipo de 72 dPI.
4. O caché dos tipos é una parte da memoria RAM que almacena mapas de bits de 300DPI por cada carácter procesado, tamaño e dirección. O intérprete capta estes mapas de bits aliviando os procesos. Outra técnica paira acelerar a impresión é aproveitar o tempo inactivo. Cando a impresora está en espera, captura automaticamente os tipos residentes e convérteos en mapas de bits, gardándoos posteriormente no caché dos tipos.
5. 
   Una vez encho o caché RAM, elimínanse os mapas de bits menos utilizados deixando espazo paira os novos. Nas impresoras con disco duro, os mapas envíanse a el.
6. Una vez completada a folla no buffer, cada liña envíase á maquinaria de impresión en grupos de series de bits. Os 0 e 1 dos mapas de bits controlan o aceso e apagado da luz que utiliza o tambor fotosensible.

Figura .

VIDA DUN CARÁCTER

A maioría de impresoras de PostScript utilizan láser paira crear imaxes. As dúas novas tecnoloxías, as matrices de diodos emisores de luz (LED) e os obturadores de cristal líquido (LCS), son alternativas rendibles. Estas tres técnicas utilizan a luz paira crear a imaxe nun cilindro fotosensible. O feixe de láser pasa o cilindro gravando punto a punto. O LED e o LCS imprimen una liña completa por vez. Una vez formada a imaxe, o cilindro tápase cunha tónica e colócase sobre o papel. A continuación, o tóner fúndese en papel imprimindo a imaxe.

1. Fonte de luz
   A. As máquinas baseadas
   en láser utilizan un único fai de luz paira pasar o tambor fotosensible. O láser enfócase cara a un espello poligonal giratorio. O espello dirixe cara a un tambor giratorio o feixe reflectido polo espello rotatorio tras atravesar unhas lentes de enfoque. O feixe atravesa o cilindro con carga negativa acendendo e apagando as liñas.
   ED. Estas máquinas
   utilizan 2400 diodos LED paira crear una liña completa de puntos cada vez. Cada diodo acéndese ou apaga paira crear o patrón. Esta técnica é moi precisa xa que a matriz de diodos está consolidada. O sistema láser, ao requirir una óptica máis complexa, é moi sensible a vibracións e desalineaciones. A calor, o po e a humidade non danan tanto os diodos LED, pero as impresoras LED actuais están limitadas a unha resolución de 400 ppp. A superposición de matrices nun futuro próximo pode mellorar esta resolución.
   O LCS é similar
   á tecnoloxía LED. Xera liñas completas cada vez. Cada un dos 2400 obturadores de cristal líquido péchase ou abre controlando a luz que recibe o cilindro fotosensible. Os obturadores son matrices celulares de cristal líquido. As moléculas que conteñen as células de cristal líquido están en forma de atravesar as luces. Se hai corrente eléctrica, o cristal cambia a posición das moléculas impedindo que a luz cruce a célula.
2. Preparación do cilindro fotosensible (OPC) O
   tambor está cuberto por unha capa de fotoconductor óptico (OPC) como silicona amorfa. Este material pode ter carga eléctrica, que perde cando se aplica a luz. Un alimentador electrostático (coñecido como coroa principal) prepara o OPC cargándoo negativamente paira poder posteriormente captar a imaxe.
3. 
   A luz
   ataca ao OPC no lugar que toca. Estas superficies están rodeadas de cargas negativas. Esta imaxe invisible, resultante da diferenza de carga na superficie do cilindro, denomínase imaxe electrostática oculta.
4. | O
   tóner está formado por partículas magnéticas, pigmentos e resinas. Tamén ten carga negativa. O magnetismo interno do rodete de revelado atrae ás partículas do tóner formando una película fina na súa superficie. A medida que o tambor vira, a imaxe oculta pasa tocando o rodete. O tóner cargado negativamente déixase caer cara ao OPC, pegándoo en medios positivos e afastándoo dos negativos.
5. Transferir ao papel Na
   parte inferior do tambor atópase a coroa de transferencia (ranura estreita formada por poucas expiras de fío fino). A medida que o papel pasa pola impresora, a coroa de transferencia convértese en positiva. Esta carga positiva atrae o tóner cargado negativamente pasando de OPC a papel. A medida que o tambor vira, a imaxe transfírese ao papel.
6. 

   Figura .
   Fixación da
   imaxe O papel pasa entre rodetes a presión. O rodete superior atópase á temperatura de fusión da resina do tóner (aproximadamente 160ºC). Este proceso denominado fixación obriga a fundir o tóner con papel.
7. Limpezas Una
   vez transferida a imaxe ao papel, una ferro limpo o tambor eliminando o tóner sobrante e una lámpada limpadora neutraliza as zonas cargadas de OPC, permitindo a repetición do proceso.

---

1. Mapas de bits: nestes mapas os gráficos represéntanse con 0 e 1 díxitos.
2. Memoria caché: memoria de alta velocidade.
3. Tipos residentes: os tipos contidos na memoria desde o principio e que poden ser utilizados en calquera momento.
4. Bufer de impresión: área memorial onde se almacena a información que se envía á impresora.
5. Tipos en tránsito: os tipos a cargar á memoria de cada período de uso.