O son numérico non é un soño

1992/11/01 Aizpurua Sarasola, Joxerra Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Irudiak/Soinuak
• Teknologia

Está claro que o escoitado no disco compacto é de boa calidade, pero cando temos que gravar algo temos que ir aos métodos clásicos, xa que os discos compactos non permiten gravar.

A empresa xaponesa Sony quere publicar un “minidisco” paira finais deste ano. O minidisco é un disco compacto, por tanto baseado na tecnoloxía láser. É cinco veces menor que o disco compacto e admite una gravación de 74 minutos, é dicir, similar ao disco compacto.

Como é posible?

O disco é basicamente un disco óptico, pero engadiuse una capa magnética. Por tanto, o lector ten un cabezal láser e un cabezal magnético. A base de funcionamento consiste na capacidade de desmagnetización da capa magnética cando se quenta. O quecemento débese ao raio láser, alcanzando una temperatura de 180 ºC. Nese momento o cabezal magnético polariza esta parte. Ao virar o disco, a parte quentada arrefríase, pero o seu polaridad magnética será 0 ó 1. Este campo magnético xérao una bobina dentro do cabezal lector.

Por tanto, os datos grávanse con maior solidez que na base magnética e como no momento da lectura só se utiliza a cabeza láser, non se produce contacto físico. En consecuencia, a duración dos datos, neste caso a música, é moito máis longa.

En canto aos prezos, o lector e os discos terán actualmente un prezo de venda similar ao do disco compacto e o seu lector, e xa son moitas as casas de música que empezaron a gravar neste novo medio.

O minidisco utiliza una dobre técnica de gravación de datos. Por unha banda, a desmagnetización do gravado previo conséguese mediante a calor xerada por un raio láser. Doutra banda, un cabezal magnético paira gravar novos datos crea un campo magnético de dirección norte ou sur, tal e como se ve na parte superior da imaxe. Paira ler os datos, o raio láser proporciónanos información sobre a polaridad de cada punto. Esta información depende da polaridad da capa magnética.