Tea de amama elaborada por células de mamíferos

2002/01/18 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Materialak
• Genetika
• Zoologia

O fío producido polas arañas é máis resistente que o Kevlar e máis elástico que o nylon. Paira facer o fío, as arañas producen proteínas solubles en auga, que logo pasan por un pequeno orificio, fiando o fío que forma a tea.

A pesar dos intentos realizados nos últimos 100 anos por conseguir un material destas características especiais, os resultados non eran satisfactorios. A diferenza dos vermes produtores de seda, as arañas son carnívoras e non poden crecer en grandes grupos. Co obxectivo de atopar una solución, a algúns investigadores ocorréuselles copiar o proceso de araña a través da enxeñaría xenética. Deste xeito, os xenes que codifican as proteínas da tea trataron de introducilas no ADN doutros seres vivos para que fosen capaces de producir fío. Tras probar con bacterias, fermentos e plantas, os ensaios foron suspendidos, xa que os resultados non foron os desexados.

Agora, na revista Science deuse a coñecer o experimento realizado nos laboratorios de biotecnoloxía canadense Nexia. Alí transferíronse ás células dos mamíferos os xenes capaces de producir o fío, e parece que conseguiron o que buscaban, por unha banda porque o fío ten as mesmas características que o da tea de araña e, por outro, porque creen que una gran cantidade é facilmente alcanzable.

Paira conseguilo, os biólogos de Nexia recombinaron estes xenes co ADN de dous tipos de células: o ADN das células mamarias das vacas, porque as proteínas son inmellorables na secreción extracelular; e o ADN das células renais dos hámsteres, que son capaces de producir una gran cantidade de proteínas recombinadas. Ambos os tipos de células segregaron proteínas fóra da célula facilmente almacenables. Posteriormente, paira fiar o fío con estas proteínas, sacáronse da disolución acuosa e inxectáronse en metanol. As proteínas organízanse en forma de fibras. Aínda que esta nova fibra non é tan flexible como a da araña, os investigadores creen que foi debido ao uso dunha das dúas proteínas que utilizan as arañas. En calquera caso, consideran que é un avance importante.

Con iso crese que se poderán construír tendóns e amarres artificiais. Por outra banda, o exército estadounidense tamén ten un gran interese, xa que desde a guerra de Corea até a actualidade buscou unha fibra similar para facer armaduras resistentes e lixeiras.