Declive de transbordadores

2011/02/01 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Astronautika

(Foto: PLATAFORMA)

1 de abril de 2005, George W. O presidente estadounidense Bush asinou un decreto especial paira deixar de investir diñeiro no programa de transbordadores da NASA. "Non hai xustificación paira seguir ingresando diñeiro neste programa deficitario; ademais de demostrar que América pode facer calquera cousa con diñeiro suficiente, non ten outra aplicación", dixo aquel día.

O obxectivo daquel ano era que os últimos voos realizásense no ano 2010, e para entón os substitutos dos transbordadores xa estaban preparados paira empezar a traballar. A intención non se cumpriu do todo. Por unha banda, debido aos atrasos, a última misión arrincará en 2011 (á hora de redactar este artigo anunciarase que o lanzamento final realizarase o 1 de abril). Doutra banda, non hai substitutos dos transbordadores realizados pola NASA, que non se producirán polo menos durante outro cinco anos.

Constellation

A administración de Bush non pretendía substituír aos transbordadores. Até o momento, o papel principal dos transbordadores foi o de funcionar en órbitas baixas ao redor da Terra, pero un novo programa que debía estar en marcha paira o ano 2010 tiña obxectivos máis ambiciosos no espazo: ao principio, os astronautas levaríanos á Lúa e máis tarde a Marte. Era o programa Constellation.

Suporía avances científicos á vez que xeraría interese no público. "Mantemos a nosa intención de explorar o espazo porque aumenta a nosa calidade de vida e reforza o espírito da nosa nación", sinalou Bush.

(Foto: PLATAFORMA)

Pero a exploración espacial é moi cara. Os voos de transbordadores --con voos exclusivos- requiren de 3.000 millóns de dólares anuais e duns 19.000 millóns de dólares anuais paira o conxunto do programa. E os expertos calculan que o programa Constellation sería moito máis caro. Paira ir a Marte sería necesario investir aproximadamente 500.000 millóns de dólares. Por iso, a administración do presidente, Barack Obama, abandonou o programa Constellation o 11 de outubro de 2010.

O congreso estadounidense non quere dicir adeus ao espazo, pero ao mesmo tempo ten que coidar as contas. "É o meu temor que o Congreso siga marcando grandes obxectivos -non moi definidos- e non poña medios paira cumprilos", afirmou Frank DiBello, asesor da industria espacial da NASA, nunha entrevista da revista Business. Ten motivos paira ter medo: Obama asinou en outubro una orde pola que solicitaba á NASA a construción dunha nova nave espacial paira o ano 2025, un buque capaz de aterrar nun asteroide, pero paira iso, na medida do posible, pediu á axencia que se apoiase na tecnoloxía xa desenvolvida.

A orde non foi boa noticia paira a xente que traballou no negocio do espazo. A caída do programa dos transbordadores trouxo consigo o desemprego e a crise. Os sociólogos afirman que Florida alcanzará o 15% de desemprego, 2,5 puntos por encima da media de Estados Unidos. Ademais da crise que afecta a todos os demais, o Goberno non quere investir moito diñeiro en astronáutica. Hai que ter en conta que a industria do espazo serviu paira moitas persoas; as cidades próximas ao Centro Espacial Kennedy foron creadas e ampliadas grazas a esta industria (Cocoa Beach, Cape Canaveral e Titusville), e todo este tramo de costa foi chamado “costa do espazo” (Space Coast). Do mesmo xeito que sucedeu coa finalización do programa Apollo, os habitantes da costa do espazo enfrontaranse a unha grave situación económica.

Ao espazo aínda

O dos transbordadores foi o sucesor do programa Apollo. O presidente Richard Nixon anunciou o inicio do programa de transbordadores antes de que a misión Apollo 17 chegue á Lúa. Pasaron varios anos desde o anuncio (1972) até o lanzamento da primeira misión dos transbordadores (1981). A situación actual é diferente, xa que os astronautas da NASA seguirán viaxando ao espazo, pero non nas naves espaciais da NASA.

Os rusos mantiveron una gran relación cos transbordadores. Dous exemplos: por unha banda, cando os transbordadores teñen problemas, o substituto paira subir a órbita é a nave espacial Soyuz (á esquerda). Ed. : ESA) e os trasbordadores utilizáronse nos desprazamentos á estación MIR (dereita estación Atlantis e MIR na misión STS-71. Ed. : PLATAFORMA).

Tras a última misión do transbordador Endeavour, quedan dúas opcións paira os astronautas: Buque Soyuz e naves espaciais de compañías privadas.

Neste momento, ademais, Soyuz é a única opción. O barco ruso segue en marcha, aínda que o concepto non é o mesmo dos transbordadores. O transbordador regresa completamente á Terra á volta do espazo e gran parte do que volveu pode ser reutilizado paira futuras misións; no caso da nave Soyuz, un único módulo volve á Terra una vez terminada a misión, aproximadamente un terzo da embarcación, que non pode ser reutilizado. Por iso, conceptualmente é mellor idea a dos transbordadores, pero na práctica o sistema máis seguro que existe actualmente paira saír e volver ao espazo é o barco Soyuz.

De feito, a NASA envía a miúdo astronautas á ISS no barco Soyuz. Paira iso ten que pagar una cantidade importante, que custou uns 56 millóns de dólares por astronauta. Por exemplo, xa pagaron prazas paira seis astronautas que serán enviados ao espazo en 2013 e 2014: 335 millóns de dólares. Con todo, cada voo dos transbordadores da NASA ten un custo aproximado de 450 millóns de dólares e, polo momento, resulta máis barato enviar astronautas á NASA en Soyuz. Desde o punto de vista da imaxe, con todo, non é o mesmo.

A segunda oportunidade paira sacar aos astronautas ao espazo son algunhas compañías privadas. De momento, o máis importante é a empresa Space Exploration Technologies, coñecida como Space X. Fundada en 2002 polo empresario Elon M., un dos fundadores do sistema de pago PayPal, desenvolveu xa una cápsula chamada Dragon e uns foguetes. O foguete Falcon 9 que porá en órbita a cápsula Dragón tivo éxito en numerosas probas realizadas, por exemplo a posta da cápsula en órbita ao redor da Terra, que aínda terán que percorrer un longo camiño. Si todo salgue ben, é posible que estea completamente dispoñible en tres ou catro anos.

Con todo, o concepto básico das naves espaciais da empresa Space X é a mesma idea que Soyuze: pór en órbita una cápsula mediante un foguete lanzador e que esta realice unha viaxe á volta, acompañando ao final a uns paracaídas.

(Foto: PLATAFORMA)

Pola súa banda, a empresa Orbital Sciences pretende manter a idea do transbordador, pero o seu obxectivo é crear un vehículo de pequeno tamaño. O obxectivo é desenvolver un minitransbordador, cunha lonxitude aproximada de 23 metros paira os transbordadores da NASA e duns 8 metros paira o de Orbital Sciences. O minitransbordador X-37B está a probar un prototipo coa axuda dos militares, pero sen moita información. Con todo, non parece que teñan dispoñible a versión dispoñible nos próximos anos.

A NASA asinou contratos con estas dúas empresas, Space X e Orbital Science, paira manter o negocio e a exploración espacial. No entanto, polo momento a suspensión é obrigatoria. Os astronautas terán que viaxar á estación ISS no barco Soyuz. Chega o final dos transbordadores.

Seis transbordadores

A NASA realizou un total de seis transbordadores. O primeiro, Enterprise, foi un barco de probas que lanzaba desde un avión e nunca chegou á órbita terrestre. As outras cinco si que as deseñaron paira realizar misións fóra da Terra: Columbia, Challenger, Atlantis, Endeavour e Discovery.

(Foto: PLATAFORMA)

Dous deste cinco foron perdidos en senllos accidentes. O 28 de xaneiro de 1986 o transbordador Challenger estalou na misión STS-51-L a 73 segundos do lanzamento do centro espacial Kennedy. O 1 de febreiro de 2003, Columbia se desintegró na misión STS-107 ao entrar na atmosfera.

Primeiro Tras o accidente, constituíuse un Comité de Investigación das Causas do Accidente con expertos en diferentes ámbitos, entre eles Richard Feynman, Premio Nobel de Física de 1965. Foi una gran sorpresa, pero non se viu ningunha razón paira cuestionar o programa dos transbordadores. Si, no segundo accidente. En 2003, coa destrución de Columbia, o programa rompeu e as opinións contrarias cobraron moita forza. Trátase de naves espaciais con tecnoloxía dos anos 70 e as opinións máis críticas apuntan a que o programa debía finalizar na década dos 90. As misións dos transbordadores renováronse en 2005, pero xa a administración Bush decidira suspender o programa.