Dos invernadoiros ás estradas

2006/12/01 Kortabitarte Egiguren, Irati - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Kimika
• Birziklatzea
• Unibertsitateak

O asfalto utilizado nas obras de pavimentación de estradas é una mestura de áridos minerais procedentes de canteiras co recheo asfáltico. O betún asfáltico obtense a partir do petróleo, que é o produto que recolle a pedra cun material semisólido/semilíquido. Tamén achega betún asfáltico á estrada propiedades mecánicas ou viscoelásticas e non pedras. O betún asfáltico debe ter as propiedades adecuadas para que recolla ben a pedra e a amálgama.

Con todo, o compoñente principal das estradas é a pedra, que utiliza o betún asfáltico nunha porcentaxe moi reducida.

Paira mellorar as propiedades mecánicas das estradas incorpóranse diferentes polímeros ao betún asfáltico. Estes polímeros poden ser tanto virxes como reciclados. A adición de polímero mellora, entre outras cousas, a resposta do betún asfáltico a estes cambios de temperatura. Así, non se producen gretas no asfalto a baixas temperaturas, e o tráfico de vehículos pesados non xera surcos ou estrías a altas temperaturas. No entanto, é imprescindible una adecuada mestura de betún asfáltico e polímero. Esta mestura debe ser estable paira evitar a separación en fases do betún de asfalto e do polímero durante o seu almacenamento.

Plásticos de invernadoiros

Pódense utilizar diferentes polímeros paira mesturar cos betunes asfálticos, sendo un deles os plásticos de invernadoiros. Estes plásticos de invernadoiros son reciclados e teñen varias aplicacións, entre as que se atopan as bolsas de lixo. Con todo, estes polímeros non poden ser reutilizados paira a fabricación de plásticos de invernadoiros, xa que perden propiedades mecánicas no seu uso e reciclaxe.

Neste sentido, o equipo de investigadores da UPV/EHU quere ver se estes polímeros poden ser utilizados paira o asfaltado de estradas. Paira iso mesturouse mecanicamente o betún comercial asfáltico co polímero reciclaxe mediante unha hélice. Todo iso a altas temperaturas, é dicir, con ambos os materiais fundidos. Se o polímero é compatible co betún asfáltico, se esparce en pingas homoxéneas de pequeno tamaño no recheo asfáltico, o que permite que esta mestura teña mellores propiedades viscoelásticas que o betún asfáltico orixinal. De feito, os investigadores descubriron que o polímero se esparce en pequenas pingas e homogéneamente no betún asfáltico, coa axuda do microscopio óptico.

Por tanto, os investigadores da UPV/EHU consideran que os plásticos dos invernadoiros son adecuados paira o asfaltado das estradas. De feito, os investigadores descubriron que estes plásticos, en xeral, conteñen polímeros que se mesturan co betún de asfalto. Ademais, a principal vantaxe destes plásticos é que non é necesario limpalos paira mesturalos co betún asfáltico e aplicalos en estradas. É dicir, aínda que sexan restos de terra, funcionan igual.

Por outra banda, a propia mestura de betún de asfalto e plástico de invernadoiros presenta propiedades mecánicas e viscoelásticas similares ás dalgúns polímeros virxes. É dicir, que o produto final non se ve afectado pola utilización dun polímero reciclaxe na súa produción.

Todo iso foi levado a cabo por investigadores da UPV. Posteriormente deberase ampliar á escala industrial. Paira iso, estas mesturas deberán cumprir os requisitos que establece a normativa de estradas. Con todo, se as estradas pódense utilizar paira o asfaltado, daranse solución a unha chea de toneladas de plástico. 800 kg de polímero por quilómetro de estrada. De aí sacar as contas.