CIC biomaGUNE desenvolve una técnica de nanopartículas metálicas en espiral

2020/07/01 Elhuyar Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Nanoteknologia

En CIC biomaGUNE creáronse nanopartículas de ouro quirales mediante a deposición de átomos de ouro sobre nanocilíndricos. O método é sinxelo, tamén se pode utilizar con outros metais e, segundo subliñaron os investigadores, abre innumerables posibilidades de aplicación en ópticas, catálisis, detección biolóxica e imaxe biomédica. A técnica foi publicada na revista Science.

Con esta nova técnica conseguíronse estruturas cuasihelicoidales e por tanto quirales. Grazas a esta xeometría, as partículas interaccionan coa luz de polarización circular, cunha eficiencia moito maior que todos os materiais coñecidos até agora. “As sustancias quirales absorben principalmente a luz dunha determinada polarización circular en comparación coa luz de polarización contraria”, explica o investigador xefe Luís Liz Marzán. Esta propiedade pode servir, por exemplo, paira detectar biomoléculas de forma moi selectiva e sensible.

A técnica baséase nun mecanismo de química supramolecular, é dicir, en estruturas que se obteñen mediante a unión de moléculas sen formar enlaces químicos entre si. “Isto significa que chegamos a controlar a estrutura da materia a escala nanométrica, pero dentro de una mesma nanopartícula, é dicir, falamos da fabricación tridimensional sobre un obxecto nanométrico”, detalla Liz Marzán. “A verdade é que case é como decidir onde deben situarse os átomos paira conseguir una estrutura moi complexa”.

Liz Marzán sinala que o proceso serve paira outro tipo de materiais: “Habemos visto que utilizando a mesma estratexia os átomos de platino poden depositarse sobre nanocilíndricos de ouro coa mesma estrutura de hélices. Por tanto, as posibilidades amplíanse tanto nas aplicacións de propiedades ópticas como na catalisis, xa que o platino é un catalizador moi eficaz. Ademais, a síntese de moléculas quirales que poden ter una importancia biolóxica e terapéutica pode mellorarse enormemente”. Ademais, este mecanismo podería aplicarse a novas técnicas de imaxe biomédica, fabricación de sensores, etc. “Estamos convencidos de que este traballo vai abrir moitas vías a outros investigadores, xa que pode usarse cun gran número de moléculas”.