Imáns non metálicos

2001/10/18 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia

• Materialak
• Fisika

Os imáns típicos son metálicos, feitos con ferro ou óxido de ferro. Pero desde hai tempo os científicos quixeron fabricar materiais magnéticos que non necesitan átomos metálicos. Estes materiais, ao ser magnéticos, non serían condutores; nalgúns casos, a presenza de illante eléctrico magnético pode ser moi útil. Por outra banda, en teoría, serían máis lixeiros e baratos que os imáns convencionais.

Ao longo dos anos desenvolveuse un gran número de investigacións sobre materiais ferromagnéticos. O primeiro imán molecular foi inventado en 1972. Neste imán, en lugar dos átomos, as moléculas achegan magnetismo ao material. En 1986 descubriuse o magnetismo producido polos electróns dos orbitais p nunha molécula orgánica con ferro.

A partir de entón empezaron a atopar moléculas orgánicas con magnetismo natural, pero nunha situación moi peculiar. Por unha banda, este magnetismo actívase" a moi baixa temperatura. De feito, o mellor imán orgánico descuberto até agora debía arrefriarse até 36 kelvin paira producir o magnetismo natural. Doutra banda, o magnetismo xerado neste tipo de materiais é moi débil.

O grupo do físico sueco Marakova publicou esta semana na revista Nature que os fulerenos polimerizados teñen a súa propio magnetismo a temperatura ambiente. Estes físicos empregaron uns C 60 polimerizados a altas temperaturas. En xeral, a estas moléculas hai que engadir un electrón paira inducir o magnetismo, pero nese estudo conseguírono por polimerización.

Con todo, moitas preguntas quedaron sen resposta. Por exemplo, non está claro como se crea o momento magnético. Os autores publicaron algunhas especulacións pero non poden dar una explicación definitiva. Doutra banda, aínda se alcanza un magnetismo moi débil, cen veces máis débil que o que contén o material ferromagnético.