Martin Guzman: fundador da facultade
2000/09/01 Kortabarria Olabarria, Beñardo - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria
Ao falar da historia da Facultade de Química é necesario falar de Martin Guzman, o primeiro decano da facultade que estruturou a facultade e organizouna como el pensaba.
A maioría das facultades de Gipuzkoa foron creadas de forma bastante rara e a química non é una excepción. Cara aos anos 1968-69 a Cámara de Comercio de Gipuzkoa encargou a 6 empresas Matra 6 analizar que áreas de Gipuzkoa serían necesarias no futuro. Presentáronse no estudo de microelectrónica, petroquímica, etc. Á vista diso, a Cámara de Comercio creou una comisión co obxectivo de crear una Escola Superior de Petroquímica. Nun momento dado, os intereses desta comisión e do padroado que estaba a crear a facultade en Gipuzkoa uníronse paira facer algo relacionado coa petroquímica. Tras os primeiros trámites, o equipo deuse conta de que si fixesen algo terían que facer un colexio bastante estándar, que non lles permitían organizar nada especial.
Así as cousas, á Universidade de Valladolid, que era a responsable das facultades de Álava, Bizkaia e Gipuzkoa, solicitóuselle a autorización paira realizar una escola relacionada coa ciencia e a petroquímica. O reitor da Universidade de Valladolid viu con bos ollos a idea e deu algún tipo de apoio, á vez que a Deputación mostrouse disposta a pór diñeiro. Por tanto, podíase facer realidade a intención.
Empezou a buscar persoas e Martín Guzmán chegou a San Sebastián. Era madrileño de todos, pero a súa muller era donostiarra e tiña algún amigo en Valladolid, por iso chegou aquí. Viño co cargo de "decano comisario", é dicir, coa misión de levar o decanato e organizar a facultade. Martin Guzman estudou en Madrid e a súa tese no Instituto de Química Orgánica do CSIC. Una vez alí, no propio Instituto constituíuse a unidade de polímeros, que posteriormente sería o Instituto de Plásticos e Caucho do CSIC. Martin Guzman coñeceu todo aquel proceso. Na década de 1950 realiza a súa segunda tese doutoral en Birminghan, Inglaterra. Volveu a Madrid, ao CSIC, e de alí pasou á universidade, á Universidade Politécnica de Cataluña. Logo veu a Donostia.
Até a súa chegada, parecía que o colexio ía ser algo que puidese ter que ver coa petroquímica, que se ocupaba da química xeral, e cando Martín Guzmán chegou as cousas cambiaron de rumbo. El tentou levar a todos os profesores que estaban aquí ao campo dos polímeros para que se lles preparase. Diferenciou as especialidades existentes no interior dos polímeros e dentro da facultade creou varias seccións, todas elas no campo dos polímeros. Ao seu ao redor tiña uns profesores de entre 24 e 25 anos, polo que foi capaz de orientar o seu labor cara aos polímeros. En base á división dos polímeros, organizou a facultade. Acertou, porque a facultade actual desenvolveuse ao redor desta base, a única especializada en polímeros en todo o Estado e a que máis e máis peso ten dentro da UPV/EHU. Martin Guzman exerceu o cargo de decano durante seis anos, até 1981. Continuou dando clases e investigando até a súa xubilación no curso 1989-90. Ao ano seguinte, un día de agosto, como era costume, nadou desde a praia até a illa de Santa Clara. Ao chegar á praia sufriu un ataque ao corazón e alí quedou morto o home que lle converteu na Facultade de Químicas de San Sebastián.
