Primeiro clon humano

2008/01/26 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Bioteknologia
• Biologia
• Genetika
• Medikuntza

O obxectivo do experimento non foi crear una copia dunha persoa. A verdade é que até agora só se fixeron en ciencia ficción, e ademais non é esa a intención dos investigadores. Pola contra, trátase de obter células nai compatibles co paciente. Dado que as células nai son a orixe de todos os demais tipos de células, os investigadores esperan que sexan moi útiles paira o seu uso terapéutico e que, ademais, si teñen a mesma información xenética que o paciente, non produzan problemas de rexeitamento.

Con todo, aínda queda moito por facer, e os investigadores de California recoñeceron que o seu traballo non é máis que un pequeno paso. Iso si, pequeno pero importante. En realidade non utilizaron ningunha técnica innovadora, senón que se basearon na mesma técnica de transferencia nuclear que utilizaron Dolly paira crear a famosa ovella. Pero, ao contrario que até agora, tiveron éxito.

Os investigadores partiron das células superficiais dun home adulto. Ademais, utilizáronse óvulos, 29 óvulos achegados por tres novos mulleres. De feito, o núcleo da célula cutánea intégrase nun óvulo. Paira iso primeiro hai que retirar o núcleo aos óvulos, despois inxéctaselles o núcleo da célula da pel e despois excítanse os óvulos. Así, o embrión comeza a desenvolverse.

É o primeiro embrión clónico humano que utiliza a mesma técnica paira crear Dolly.

Instituto Roslin

Desta forma, os investigadores conseguiron desenvolver cinco embriones até a fase blastocista. A obtención deste número de embriones de 29 óvulos é un resultado moi satisfactorio, xa que aínda que a técnica está bastante avanzada nalgunhas especies animais, normalmente pérdense moitos embriones polo camiño. Segundo os investigadores, son varios os factores que se uniron paira lograr este éxito.

Por unha banda, utilizaron óvulos de moi boa calidade. As tres mulleres que doaron óvulos son novos de 20 a 24 anos e aínda que estaban en tratamento de fecundación in vitro non presentan problemas de fecundidade. Os investigadores pediron ás mulleres que os óvulos estaban nese tratamento e elas permitiron utilizar óvulos sobrantes da fecundación in vitro.

Por outra banda, a hialuronidasa é un dos compoñentes do medio necesario paira o crecemento das células no laboratorio e normalmente é de vaca. Nesta ocasión utilizaron a hialuronidasa humana. Estes e outros detalles contribuíron ao éxito.

De feito, no experimento de clonación conseguiron un resultado similar ao da fecundación in vitro. Na fecundación in vitro se fecundan entre o 70-80% dos óvulos iniciais (cun espermatozoide), dos cales o 40-60% alcanza a fase blastocista. No experimento de clonación de California os resultados son similares, xa que se obtiveron cinco embriones de 29 óvulos.

Dous destes embriones conteñen a información xenética dun doante de óvulos, polo que non son clons do home, cos que o experimento fracasou. Outro tres poden ser os clons do doante da célula cutánea, e polo menos nun dos embriones demostraron que si, que é o clon do home.

Una vez conseguido o blastozisto por clonación, o seguinte paso sería normalmente tentar obter células nai de aí. Con todo, os investigadores non o fixeron, utilizaron os embriones paira demostrar si son clons ou non, e quedaron aí. Outros investigadores que traballan no mesmo campo sorprendéronse diso, pero os investigadores de California responderon que, antes de avanzar, querían estar seguros de que os pasos dados até o momento foron correctos. Ademais, só desde o 10-20% dos blastocistos logran desenvolver células nai, polo que de seguir adiante non tiñan moitas posibilidades de éxito.

Problemas éticos e legais

Independentemente do éxito, esta técnica de obtención de células nai está limitada pola necesidade de óvulos femininos e polos problemas éticos e legais paira conseguilos. Neste caso, as mulleres doaron os seus óvulos voluntariamente. Pero moitas veces, cando os investigadores necesitan óvulos, os doantes reciben un tratamento hormonal. Este tratamento ten efectos colaterais e as mulleres adoitan ser indemnizadas. Isto xera dúbidas éticas porque non se pode saber quen dá os óvulos porque a ciencia quere avanzar e quen necesita diñeiro.

Paira evitar a necesidade de óvulos e evitar este tipo de problemas, varios grupos de investigadores están a probar outra vía paira conseguir células nai. Baséase na reprogramación de células maduras do paciente e xa se están obtendo uns bos resultados. En calquera caso, os investigadores de células nai seguen tendo un longo camiño por diante. A ver si, por unha banda ou por outra, conseguen, paso a paso, chegar ao obxectivo.

Publicado en Gara