Cirurxiáns de cristal

1997/07/01 Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Ingeniaritza
• Materialak

De feito, os membros do Departamento de Polímeros da Facultade de Químicas dixéronnos que o parabrisas do coche non ten por que cambiar. Nela realizouse a nova técnica de fotosensibilización que se presentou en Donostia a principios de xuño. Segundo o seu propio nome, a composición luminosa é a que consegue a nova resina: o cristal, por dicilo dalgunha maneira, sométese a unha pequena intervención de cirurxía plástica. A operación é moi rápida e o técnico só tarda uns 30 minutos en eliminar completamente o oco ou canle dos ventos. E ademais a nós pareceunos bastante barato.

A avaría que nos mostra a foto da esquerda é máis sinxela do que creemos. Na Facultade de Química de San Sebastián, en colaboración coa empresa Glassinter de Hernani, desenvolveuse un novo sistema de foto-reparación con resultados realmente espectaculares.

A empresa Glassinter, situada no termo municipal de Hernani (Gipuzkoa), puxo no mercado o novo sistema de fotosensibilización, pero realizáronse estudos na Facultade de Química da UPV/EHU. En concreto, na Sección de Polímeros que dirixe Antxon Santamaría. Os químicos Mari Jose Fernandez-Berridi e Lurdes Irusta foron os encargados de desenvolver a sustancia que compón os parabrisas e reunímonos con todos paira pornos en contacto cun novo sistema que beneficiará ao noso peto.

Cetiaz-Elhuya r: A nova técnica repara totalmente as gretas habituais no parabrisas dos automóbiles. En que consiste exactamente?

Facultade de Química : É dicir, en prosa, no parabrisas dos automóbiles, golpeadas por pedras pequenas ou, por tanto, "completa" con luz as gretas que se producen. Primeiro sacamos o aire do buraco que provocaron os impactos no cristal, que é, en definitiva, o buraco que vemos. Una vez expulsado o aire, inxectamos una sustancia tipo resina. O noso traballo consistiu en investigar as propiedades adecuadas desta sustancia. Paira inxectar o composto químico é líquido, pero debe ser una sustancia que se solidifica na exposición á luz. A transición de estado realízase mediante raios ultravioleta, colocando una pequena lámpada sobre o impacto e actuando directamente. Outra característica importante da sustancia é a súa cor, ou se o prefire, a súa ausencia de cabichas, que debe ser transparente paira poder igualala co cristal do automóbil.

C.D. : Poderanse reparar todos e cada un destes tipos de gretas mediante este sistema?

C. F. : Non todas. Por unha banda, se hai moitos impactos, o proceso de fotosensibilización do cristal será moi longo e custoso. Cando deseñamos una nova técnica tiñamos pequenos impactos á vista, é dicir, gretas moi frecuentes no automóbil, non roturas. Por outra banda, a xente pregúntanos se esta técnica tamén vai reparar os cristais das xanelas da casa e nós, con pena, dicímoslles que non. Esta técnica está deseñada paira a compresión de cristais laminados. Debido ás medidas de seguridade, os parabrisas dos automóbiles, principalmente os dianteiros e nalgúns casos os laterais, son laminados. Entre os dous ferros de vidro atópase outra lámina dun polímero especial, máis resistente que o propio vidro. Isto débese, como xa se comentou, á seguridade, xa que ante un impacto, a lámina dura central protexe aos pasaxeiros, evitando a rotura total do cristal. Precisamente paira a reparación deste tipo de cristais deseñouse esta técnica paira a formación de cristais laminados. Todos os coches actuais teñen parabrisas deste tipo e son cada vez máis habituais nos escaparates das tendas.

C.D. : Ao cliente, sen dúbida, resultaralle máis rendible que cambiar completamente o cristal da fotosinación...

A avaría que nos mostra a foto da esquerda é máis sinxela do que creemos. Na Facultade de Química de San Sebastián, en colaboración coa empresa Glassinter de Hernani, desenvolveuse un novo sistema de foto-reparación con resultados realmente espectaculares.

C. F. : Máis barato e seguro. Moitas veces por neglixencia, porque non podes deixar o coche no taller ou porque é demasiado caro, non solucionamos ese tipo de impactos, ás veces ocorreume a Nerón. Non cáusache ningún dano grave no automóbil e ata que sexa máis grave non o reparas. A fotosensibilización non tarda moito; o parabrisas arránxase en media hora e é bastante barato, 6.000 pesetas. Ademais, a nova técnica contribuirá á reutilización que hoxe en día se está facendo da palabra á boca. Na actualidade non se reciclan no parabrisas dos automóbiles, tal e como se explicou anteriormente, xa que a lámina central é un polímero e por tanto incompatible coas técnicas de reciclaxe do vidro. Acumulación de cristais nos talleres co consecuente aumento da contaminación. A vida do parabrisas tratado coa fotosenalización alárgase, xa que un pequeno impacto non fai que toda a peza sexa arroxada ao lixo.

C.D. : Cóntannos que a técnica que parece tan sinxela deuvos moito traballo. Cando empezaron a traballar neste proxecto?

C. F. : Cando nós entramos no proxecto levaban varios anos na empresa Glassinter buscando a técnica de reparación de parabrisas dos automóbiles. Foron eles os que deseñaron os pasos técnicos que requiriría a reparación e viñeron a nós paira determinar as características da sustancia a inxectar. Entón, hai aproximadamente un ano, ou ben, o deseño desta sustancia foi posto á nosa disposición. Desde entón traballamos no Departamento de Polímeros, reelaborando as condicións que se dan en estado real no laboratorio e partindo de aí paira coñecer mellor as características que debería ter a sustancia.