As algas son pouco tóxicas paira os copépodos

2002/09/30 Orobengoa, Olatz - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Mikrobiologia
• Zoologia
• Arrantza

Xabier Irigoien, da Fundación AZTI, en colaboración con institutos de oceanografía
e investigación doutro cinco países, levou a cabo un estudo sobre os copépodos, analizando a influencia dos alimentos na reprodución de copépodos.

Os copépodos son animais microscópicos que viven no mar. O seu nivel na cadea alimentaria mariña é importante xa que son un dos alimentos básicos dos peixes. Por iso, a abundancia de copépodos é imprescindible para que logo haxa moito peixe.

Ao mesmo tempo, os copépodos aliméntanse de fitoplancto. O fitoplancto está formado por varias algas microscópicas, entre as que destacan as diatomeas. Por tanto, os diatomeas, copépodos e peixes constitúen una importante cadea alimentaria no ecosistema mariño.

No laboratorio realizáronse diversos estudos con copépodos e diatomeas e nalgúns deles propúxose que os diatomeas puidesen influír na proliferación de copépodos. Parece ser que os diatomeas producían un composto potencialmente tóxico paira os ovos de copépodos.

Irigoien, e o equipo de científicos que el coordinou, estudaron se isto ocorre na natureza, é dicir, se un aumento importante da poboación de diatomeas no mar repercute ou non na capacidade reprodutiva dos copépodos. Paira iso, tomáronse mostras en ecosistemas mariños ricos en diatomeas como Oregón, Namibia e os fiordos noruegueses.

Estas mostras de diatomeas comparáronse coa taxa de proliferación de copépodos en cada lugar e chegaron á conclusión de que ningunha delas afecta. Segundo eles, a redución da taxa de proliferación de copépodos nos laboratorios pode deberse, por unha banda, á escaseza de nutrientes que poden conter os diatomeas e, por tanto, á diminución da taxa de proliferación de copépodos si só se consumen. Doutra banda, é posible que o tipo de diatomeo utilizado paira alimentar aos copépodos sexa tamén tóxico.

Con todo, esta última investigación científica demostrou que isto non ocorre na natureza, polo que os diatomeas non causan ningún dano na cadea alimentaria.

Xabier Irigoien é hondarribiarra de 35 anos. Estudou Bioloxía na Universidade do País Vasco en Leioa, completou os seus estudos de oceanografía na Universidade de Bordeus, onde cursou tanto o máster como a tese doutoral. Traballou durante dous anos no Instituto de Ciencias do Mar de Barcelona e os últimos 6 anos en Gran Bretaña. Nos centros de investigación Plymouth Marine Laboratory e Southampton Oceanography
Centre, Nature realizou a investigación que acaba de publicar. Na actualidade, Xabier Irigoien traballa en Pasaia, Fundación AZTI, tras obter a bolsa Ramón e Cajal paira 5 anos.

Todos os pormenores da investigación relataraos o propio Xabier o vindeiro mércores no programa Norteko Ferrokarrilla de Euskadi Irratia, a partir das 8 de tárdea.