Querido espello, dime que como

2002/12/29 Mendiburu, Joana - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biologia
• Anatomia/Fisiologia
• Dietetika/Elikagaiak

Á persoa que ten certa idade non se lle debe preguntar cantos anos ten. Ao parecer, nos países occidentais cústanos recoñecer que nos envellecemos, aínda que cada mañá o espello móstranos cambios. A propia pel é o principal denunciante da idade, pero parece que, coidando a alimentación, é posible enganar ao espello durante uns anos, senón enganarse.

Estrutura da pel

A pel está formada por tres capas: de exterior a interior, epidermis, dermis e hipodermis, respectivamente. As células superiores están mortas e a epidermis substitúeas constantemente con células novas novas. Cada célula cutánea dura un mes ou máis até a súa substitución e nós, ao fregar ou secar a pel, extraemos involuntariamente todas estas células mortas.

A dermis está adherida á epidermis por medio dunha superficie convexa e rugosa. Engúrralas están dispostas en liñas curvas e son tan específicas como as impresións dixitais. Grazas a engúrralas, a pel das mans e os pés non é resbalante e nós somos capaces de coller obxectos pequenos e realizar movementos finos. A dermis é sólida e elástica e contén fibras nerviosas -receptores do tacto, da dor, do frío e da calor-, folículos dos pelos, glándulas sudoríparas e glándulas graxas. Na parte superior da dermis chegan ás células miles de capilares que transportan osíxeno e recollen residuos.

A pel é a primeira barreira de defensa contra o medio. A capa que envolve e suxeita todo o corpo, ademais de impermeable, actúa como barreira antibacteriana e protéxenos contra os raios solares nocivos. A vitamina D xérase na pel e amortece os golpes. Ademais, a pel axuda a regular a temperatura corporal mediante a expulsión da suor, a dilatación dos capilares e a aparición de sangue quente.

Características da pel envellecida

Pero, que pasa cando a pel envellece? Co paso do tempo, as células superficiais renóvanse cada vez máis lentamente, acumulando células mortas engrosan a epidermis, destrúen as fibras de colágeno da dermis, reducen a hidratación e a gravidade atrae capas non ríxidas cara abaixo. É dicir, na pel prodúcense engurras e cáese.

O Sol é o principal responsable do envellecemento da pel, estimándose que o seu efecto é de dous terzos. En concreto, os raios UVA son os responsables do envellecemento da pel. Por iso é polo que teñan máis marcas de face e de man que do resto do corpo.

O corpo sabe corrixir o dano do Sol, pero a reparación non é paira sempre. O efecto do sol é acumulativo e por iso quedan marcas. Isto é un dato suficientemente significativo paira utilizar una crema protectora contra os raios solares. Por suposto, o estilo de vida e a calidade de vida tamén inflúen no envellecemento prematuro da pel e parece que a alimentación ten una gran influencia.

Alimentación como fonte de antioxidantes

Os expertos calculan que o 32% das lesións cutáneas pódense explicar con hábitos alimenticios. A clave son os antioxidantes que tanto se enxalzan actualmente nos produtos cosméticos.

Pero que son os antioxidantes? Cando una molécula de osíxeno reacciona con outro elemento prodúcese una reacción chamada oxidación. Esta reacción é un fenómeno natural e imprescindible, pero xera "residuos" que destrúen as células superficiais. O corpo ten mecanismos de defensa contra estes 'residuos', pero os antioxidantes presentes nalgúns alimentos reforzan esta tendencia.

A área de investigación de moda é a de antioxidantes e, con todos os resultados, o palmarés de alimentos paira reducir engúrralas complétase con facilidade. Os alimentos divídense en dez grupos: lácteos, carne, peixe, cereais, leguminosas, hortalizas, froitos, graxas, azucres e alcol.

Os alimentos que máis contribúen ao envellecemento da pel son: ovos, iogures, leguminosas, verduras (sobre todo follas verdes como espinacas, berenjenas, cebola, allo, espárragos…) noces, olivas, cereixas, uvas, melón, froitos secos, mazás e peras, pan de cereais, xamón, té e auga.

Os froitos, as verduras e os tés son fonte de polifenol e os polifenoles son tamén importantes antioxidantes, máis eficaces que as vitaminas C e E. Tamén son antioxidantes o calcio, o fósforo, o magnesio, o ferro e os minerais de zinc.

Pola contra, son pouco antioxidantes as carnes vermellas (sobre todo a charcutería), os azucres (bebida doce, pasteis e xeados), os lácteos de pataca e leite enteiro. O peixe tampouco é o alimento adecuado paira evitar engúrralas debido ao seu alto contido en ácido graso omega 3, que é un gran oxidante.