Pasos a seguir antes de falar

2001/06/25 Astobiza, Amaia

• Eboluzioa

Na súa procura de resposta, o neurocientífico Robert Provín, que traballa na Universidade de Maryland no Condado de Baltimore de Estados Unidos, estivo analizando as risas dos chimpancés. Até o momento, a maioría das investigacións que se realizaron ao redor da risa tiveron como obxectivo analizar o humor dos chimpancés. Neste caso, con todo, a intención de Provin era analizar a relación entre a risa e as relacións sociais e o xogo.

Paira iso, seleccionou os chimpancés do Centro Yerkes, situado en Atlanta e dedicado ao estudo dos primates. A análise dos seus ruidosos xogos e gargalladas chegou á conclusión de que, primeiro, o home empezou a camiñar recto, o que lle permitiu desenvolver a capacidade de falar. Por tanto, se non puidésemos camiñar correctamente, non poderiamos falar. Por que?

Por cada risa os chimpancés deben respirar. Os seres humanos, con todo, somos capaces de rir en cada respiración. Así mesmo, os animais de catro patas deben respirar por cada paso que dan, de maneira que non é posible desenvolver o sistema respiratorio e conseguir a capacidade de falar. Por tanto, di Provin, a capacidade de camiñar sobre as dúas pernas cambiou a forma de respirar e, en consecuencia, conseguimos a capacidade de falar.

Posteriormente, varios investigadores estudaron a relación entre a capacidade de camiñar e falar sobre dúas patas. Philip Lieberman, da Universidade de Brown de Providence, estuda o aparello vocal humano. A teoría de Provin coincide cos seus descubrimentos. Ademais, considera que as estruturas cerebrais que controlan a locomoción sobre dúas pernas son imprescindibles paira o control da fala. Así pois, afirma o científico que ao empezar a camiñar sobre dúas patas, a estrutura do cerebro cambiou e, posteriormente, esta estrutura serviu paira desenvolver a expresión oral.