“Gustaríame vivir unha revolución científico-social”
2025/09/01 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria
Ainhoa Latatu Núñez (Bilbao, 1973) estudou bioloxía na Universidade do País Vasco, onde realizou a súa tese doutoral sobre ecoloxía microbiana en sistemas acuáticos. A partir de entón incorporar á Universidade Vasca de Verán, e alí segue traballando, tanto nunha como na outra. Na actualidade é directora do Centro SUPERIOR e responsable da formación universitaria. Así mesmo, encárgase de organizar o congreso Ikergazte. Entre tantas tarefas, atopou un oco para responder as preguntas da revista Elhuyar en forma, con rigor e sen perder o sorriso.
None
Que é o que máis lle sorprendeu, axitado ou asombrado desde que empezou a traballar?
O que a min sorprendeume, desde que empecei no laboratorio e na investigación e até hoxe, é o que nos trouxo Internet, desde diferentes aspectos. Por unha banda, como traballabamos? Ao principio só había un computador no noso laboratorio, pero logo cada equipo tiña o seu. E Internet empezaba entón. E para que a utilizabamos? Pois, sobre todo, buscabamos bibliografía; compartiamos arquivos a través de FTP dunha forma moi laboriosa; tamén tiñamos unha aplicación moi básica para chatear, para falar entre laboratorios e investigadores. E logo está o que trouxo do coñecemento e da súa dispersión, ou até onde podemos chegar agora por ese camiño. Como todos temos no peto ou na bolsa unha pequena xanela aberta ao mundo, aberta tamén a ese coñecemento, e como iso cambiou a nosa forma de traballar.
Estar aberto ao mundo tamén pode ter como consecuencia que perdas dalgunha maneira as túas referencias próximas. Creo que en certa medida non somos plenamente conscientes do que nos trouxo Internet. Dalgunha maneira, aínda percorremos un camiño moi curto, e sucedeu de súpeto.
Que revolución ou descubrimento gustaríache ser testemuña?
Unha pregunta difícil… Ao final, decidín que me gustaría non ver, senón vivir unha revolución científico-social. Creo que temos que traballar conxuntamente as institucións, a construción popular e a ciencia, porque moitas veces me parece que van por camiños diferentes.
Por exemplo, co COVID, o cambio climático e outros temas importantes, parece que son dous mundos paralelos: por unha banda hai coñecemento ou proposta de medidas que poden dar a oportunidade de resolver a situación; e por outro, socialmente quizais non están dispostos ou non escoitan o que din os científicos.
E ao revés, queda o mesmo, os científicos quizá non escoitan o que di a sociedade. Por tanto, gustaríame empezar dunha vez por todas a pensar como imos dar a esta forma todos xuntos. E non só eses temas máis científicos que mencionamos, senón tamén socialmente construír un mundo máis xusto, superar eses desequilibrios entre países, desde o punto de vista do xénero ou das culturas… Creo que temos un gran reto entre mans e que temos que enfrontarnos.
