}

Máis que Gould

2002/01/01 Irazabalbeitia, Inaki - kimikaria eta zientzia-dibulgatzaileaElhuyar Fundazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

Stephen Jay Gould pasou no País Vasco como un sucio escuro de estrelas fugaces: brillantes e deixando pegada. 1 sobre a Prosa Científica organizada por EIE e patrocinada por Elhuyar. O Congreso foi máis que una atractiva conferencia de Gould, aínda que puidese parecer diferente ao publicado nos medios de comunicación.

A Conferencia foi intensa e contou coa presenza dunha trintena de congresistas que tiveron a oportunidade de escoitar motivos sólidos e puntos fortes. O debate foi rico e multitudinario. Que pena! Deberiamos botar dous pajitas en función da orixe das recollidas. Non asistiron xornalistas nin profesores de xornalismo. Tamén vimos a mentira dos editores das editoriais vascas. En consecuencia, os que estamos no negocio, os profesores e alumnos da universidade de ciencias (de Madrid) e algúns profesores de Iral. Mercado insuficiente paira a abundante colleita ofrecida.

Deberiamos reflexionar sobre por que só una parte do público obxectivo achegouse e por que Euskaldunon Egunkaria non fixo un seguimento similar ao doutras iniciativas organizadas pola EIE. Como hipótese podo emitir que a ciencia non é cultura ou prosa científica, polo menos paira algúns non é prosa. Nese caso, esas deberían reflexionar e reflexionar, porque me parece que están equivocadas, sen ningunha intención de botar a pelota ao tellado de ninguén.

Como se dixo, expulsáronse motivos fortes e traio aquí algúns deles. José Ramón Etxebarria realizou una historia de prosa científica vasca. Prolongou a Prehistoria até 1970 e declarou que a historia real comezou nese ano. Nidificó en EKT universitaria. Dous argumentos foron, por unha banda, que foron os primeiros esforzos colectivos paira tratar temas científicos en eúscaro e, por outro, que non foron suspendidos. Así mesmo, subliñou a necesidade de que xurdise de forma simultánea en diferentes lugares de Euskal Herria. Paira Etxebarria, os esforzos anteriores non tiñan estas características. Kepa Altonaga expuxo as súas dúbidas no debate e expuxo a pregunta de si os médicos que redactaron a publicación Eskualduna, incluíndo a Jean Etxepare, non constituíron una actividade colectiva diacrónica.

Andoni Ibarra falou da conveniencia de crear argot ou creoleras científicas cando se expoñen prácticas científicas interdisciplinares, a través de una comunicación curta e intensa.

Pili Calzada, tras facer un repaso ás características da comunicación científica, propuxo a creación dun Centro Vasco de Divulgación Científica. Este centro encargaríase de socializar a produción científica e tecnolóxica do País Vasco e, dalgunha maneira, de dar a coñecer a ciencia e a tecnoloxía vasca entre a cidadanía. Na súa opinión, 'é máis fácil coñecer a NASA que a de Tekniker, aquí en Eibar'.

Andoni Sagarna falou sobre o estilo da prosa en Internet e expuxo os seus principais características. Dixo que fai falta una nova forma de organizar e dar información. Este estilo estará máis próximo ao utilizado nos xornais actuais que ao modo tradicional secuencial de organizar a información.

Preguntou se ao final do congreso algún deles trouxera a Gould non celebrara o Congreso. A verdade é que o único eco mediático que tivo o Congreso foi o relatorio de Gould e pódese concluír o anterior. Pero, que repercusión tería sen vir Gould? Doutra banda, Gould foi moi satisfeita pola súa acollida en Euskal Herria e meteuse na cova de Ekain, conducida por Jesús Altuna. Non teño ningunha dúbida de que Gould vai ser un bo propagandístico dos vascos ao avanzar, e necesitamos moitos. Creo que mereceu a pena.

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia