Flor limpadora: alcachofa

2001/03/01 Lorenzo, Arantza | Uranga, Ane Miren Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Dietetika/Elikagaiak

A alcachofa é o conxunto de pequenas flores unidas por unha flor ou un talo dun tipo de cardo. As pezas comestibles desta flor son o seu corazón e as partes máis carnosas das súas follas protectoras.

A alcachofa ten 47 kcal por cada 100 gramos, o 84,9% de auga, apenas contén aceite (0,150%), pero as cantidades de hidratos de carbono (5,11%) e proteínas (3,27%) tampouco son despreciables. Tamén é rica nalgúns sales minerais (magnesio, ferro, potasio) e vitaminas, especialmente folatos. Pero o máis destacable da súa composición son as seguintes sustancias, presentes en cantidades moi pequenas pero con múltiples efectos fisiológicos:

* Cinarina, con múltiples propiedades, actúa sobre diferentes células do corpo:

• Cando afecta a células do fígado chamadas hepatocitos, estas aumentan a produción de bilis. O bilis que flúe despois de comer as alcachofas é máis lixeiro e alivia ou desaparece a conxestión hepática. Isto aumenta a función de desintoxicación hepática. Por iso, a alcachofa considérase protectora do fígado e é moi recomendable en calquera problema ou enfermidade hepática (hepatite A e B, cirrosis, hepatite alcohólica, intoxicacións por medicamentos, etc.). A desintoxicación hepática ten un efecto de lavado corporal, polo que as dermatitis, alerxias e eczemas da pel tamén melloran ou desaparecen despois de inxerir moitas alcachofas.
• A cinarina da alcachofa tamén aumenta a diurosis (produción urinaria) e a concentración urinaria. Por calquera problema renal (infección, inflamación, etc.) prodúcese una enfermidade renal, aumentando o nivel de urea sanguínea. En calquera caso recoméndase aumentar o consumo de alcachofa, xa que os riles facilitan a eliminación da urea e, por tanto, desintoxica o corpo. Tamén é recomendable en caso de acumulación de líquidos (edema) e oliguria (escasa produción de ouriños).
• A cinarina provoca hipoglucemia, polo que tamén é recomendable en diabetes. Ademais, a alcachofa tamén contén inulina, que é un carbohidrato que os diabéticos asimilan perfectamente.

* Esteroles (beta-sitosterol e estigmasterol): sustancias de orixe vexetal similares á estrutura química do colesterol. Limitan a absorción do colesterol no intestino, polo que é moi recomendable paira persoas que sufriron colesterol, arteriosclerosis ou infarto.

* Hai outras sustancias que aínda se están investigando (pectinas, oligoelementos…): o que se ve claro é que as propiedades medicinais da alcachofa non son fornecidas por unha ou outra sustancia, senón pola interacción de todas elas.

Á vista de todo isto, só nos queda recomendar polo menos unha vez á semana ao lector, alcachofa. En cada caso e dependendo da enfermidade, sería de analizar a posibilidade de realizar un tratamento con alcachofa.