Europa libre da órbita de Estados Unidos

2002/04/21 Mendiburu, Joana - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Garraioak
• Telekomunikazioak

O novo sistema de navegación Galileo será de gran utilidade paira investigacións sobre temas espaciais.

Se hai un nome relacionado co espazo, este é Galileo. Galileo Galilei (1564-1642) foi un físico e astrónomo italiano que descubriu en astronomía os cráteres da Lúa, o anel de Saturno, as fases de Venus e os catro satélites de Júpiter. Posteriormente, o nome do astrónomo foi ocupado durante 10 anos pola coidada nave espacial que se desmantelará o ano que vén e que cumprirá a súa misión de investigar a Júpiter e o seu catro grandes satélites.

Pero cando un disólvese, outro proxecto toma o nome de Galileo, polo que aínda se ouvirá moito ao falar de Galileo. Galileo pasa a ser un sistema de navegación de 30 satélites financiado pola Unión Europea e a Axencia Espacial Europea (ESA).

Galileo aseméllase ao coñecido sistema GPS estadounidense actual, pero parece ser máis preciso. O GPS ten una precisión de seis metros e o novo sistema terá 2 metros. Segundo Antonio Rodotà, director da ESA, "é un proxecto moi importante, xa que será o primeiro proxecto en colaboración entre a ESA e a Unión Europea".

Con todo, a pesar de que os ministros de Transporte da Unión Europea han dado recentemente o visto e prace a Galileo, os científicos da ESA levan moito tempo traballando niso. O primeiro satélite está previsto que se envíe en 2004, pero se porá en marcha catro anos despois, en 2008.

Proxecto multiusos

O sistema de navegación por satélite tamén pode ser útil paira non perder orientación en longos percorridos de montaña.

Galileo está formado por 30 satélites que viran ao mundo nunha órbita de 23.626 km e nun ángulo de 56º co ecuador. Destes 30 satélites, 27 serán operacionales e 3 serán de reserva. Ademais, en Europa haberá dous centros de control que controlarán o funcionamento dos satélites e o sistema de navegación.

Pero non abonda con que os satélites viren. O usuario deberá dispor dun receptor que calcule a distancia aos satélites. Con todo, paira determinar a súa posición, basta con calcular a distancia aos catro satélites, tres serven paira determinar a lonxitude, latitude e altitude e o cuarto paira definir o chamado timing. O timing informa o momento exacto no que se produciu a localización. A información renóvase cada seis segundos e, como dixemos, a precisión é sorprendente.

Adoitan utilizar os sistemas de navegación paira dirixir determinados modos de transporte e controlar o tráfico.

Como é lóxico, as aplicacións van ser moi variadas, pero do mesmo xeito que o GPS estadounidense ou o ruso Glonass, vaise a utilizar principalmente en todo tipo de transportes. Estes sistemas permiten determinar a ruta dos avións, embarcacións, camións e coches. Por exemplo, a chegada da ambulancia ao lugar do accidente é moito máis rápida, e a información dos satélites pode resultar útil paira non perder tempo nun atasco espectacular ao saír de vacacións.

Por suposto, do mesmo xeito que utilizamos os dous sistemas anteriores os europeos, a información destes 30 satélites poderase utilizar en todo o mundo.

Civil vs. militar

A eficacia do sistema de navegación Galileo non se cuestiona, pero non é por iso o proxecto que se aprobou sen debate. Os debates foron, ademais, de dous ámbitos. Por unha banda, porque porá en perigo a práctica totalidade do monopolio estadounidense até agora, e por outro, porque facer 30 satélites e envialos ao espazo non se fai con catro cans pequenos.

O proxecto conta cun orzamento de 3.200-3.400 millóns de euros, que serán sufragados a partes iguais segundo acordaron a Unión Europea e a ESA. Segundo os políticos, este proxecto contribuirá a revitalizar a industria espacial europea e, ademais, estímase que se crearán preto de 100.000 novos postos de traballo.

No entanto, aínda que nun principio a Unión Europea terá que realizar grandes investimentos paira levar a cabo Galileo, todo apunta a que, a diferenza do GPS, os usuarios de Galileo terán que pagar.

Pero, ademais dos investimentos de Galileo e dos novos postos de traballo que se crearán, se o proxecto Galileo encomiouse tanto, é porque se enfrontará ao sistema GPS estadounidense. Porque a nivel de precisión gañaralle e ademais o proxecto é civil.

O sistema de navegación GPS estadounidense e o ruso Glonass están en mans do exército, e aínda que son moi utilizados na actualidade, os exércitos poden, en calquera momento, cortar o sistema de recollida de información dos satélites. Segundo os estadounidenses, os inimigos poden utilizalo paira lanzar mísiles GPS e, por tanto, ante calquera ameaza ou perigo é necesario ter ese control.

Galileo, con todo, é un sistema civil, non está condicionado por posibles ataques, polo que poderá ser utilizado ininterrompidamente as 24 horas do día. Pero si non se trata dun exército, terá que ser financiado por outro e aínda que o orzamento da primeira fase está acordado, os usuarios terán que pagar.

Publicado en 7K.