No futuro non se xerarán moitos diamantes

2002/09/10 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Geologia

Os geólogos do Instituto Carnegie de Washington (EE.UU.), tras analizar a formación dos diamantes, elaboraron un mapa da situación dos diamantes. Paira a realización deste mapa recompiláronse datos dos terremotos do sueste de África durante 20 anos, territorio moi famoso polo seu maior presencia de diamantes.

Os terremotos xeran dous tipos de ondas: Ondas P que se propagan en profundidade e ondas S que se propagan en aberto. Medindo a velocidade das ondas P ao atravesar a superficie terrestre e o manto, os geólogos descubriron a composición das rocas onde se forman os diamantes. Ademais, analizáronse as impurezas dos diamantes paira coñecer a idade das rocas e a súa formación. Parece que, salvo uns poucos, case todos os diamantes son anteriores a fai mil millóns de anos.

Bágoas dos deuses ou prisións das estrelas

Paira os gregos, os diamantes eran bágoas das festas. Os romanos, pola súa banda, consideraban que eran achas de estrelas fugaces. Na actualidade sábese que os diamantes se producen a unha presión de 50.000 atmosferas e a unha profundidade de 200 km. Debido á forte compactación do carbono nestas condicións, a estrutura cambia e os átomos de carbono organízanse formando una rede cristalina. Una vez formado, os diamantes son expulsados polo magma dos volcáns. Con todo, algúns aspectos do proceso de constitución seguen sen clarificarse.

Á vista da época de aparición dos diamantes, os geólogos separáronos en tres xeracións. A primeira xeración xorde fai 3,3 mil millóns de anos. Son testemuñas da primeira era xeolóxica da Terra e son as rocas máis antigas que se coñecen. Os geólogos son capaces de coñecer o lugar subterráneo de Sudáfrica.

A segunda xeración xorde máis tarde, fai uns 2,9 mil millóns de anos. Están máis estendidas que as anteriores no manto da Terra e formáronse doutra maneira. Estudando as impurezas dos diamantes de segunda xeración, os investigadores creen que xurdiron de rocas situadas baixo un mar de pouca profundidade. Estas rocas desprazáronse dalgunha maneira ao interior da Terra e debido á presión e a calor, os depósitos de carbono de orixe biolóxica convertéronse en diamantes.

Os da terceira xeración, os máis novos, naceron fai uns 100 millóns de anos. Son as máis escasas e descoñecidas. Aínda non saben como se formaron, pero os geólogos creen que agora non se crearán moito máis. Segundo eles, na época da formación dos diamantes había outras condicións. Quizais o interior da Terra era máis quente ou a composición das rocas era algo diferente. Con todo, algo cambiou desde entón e os diamantes están relacionados coa mocidade xeolóxica da Terra.