Tras a pegada da primeira molécula da vida

2001/03/05 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia

• Biokimika
• Biologia

Nos últimos cincuenta anos realizáronse importantes esforzos paira comprender o efecto molecular da vida. Na actualidade está claro cales son os compoñentes que interveñen. En xeral, os principais son os ácidos nucleicos (ADN e ARN) e as proteínas.

A molécula de ADN codifica a información paira elaborar proteínas. O ADN está almacenado nos núcleos das células e os orgánulos que producen proteínas, os ribosomas, no citoplasma. O mediador do transporte é a molécula de ARN. A pesar de que a investigación sobre o ADN foi a que máis repercusión tivo ultimamente nos medios de comunicación, os científicos están sorprendidos polo que están a aprender sobre a molécula de ARN. En definitiva, ao ARN, máis que a mera capacidade de mediación, atopóuselle a capacidade de catalizar reaccións químicas. É un dato de gran importancia xa que até hai pouco esta capacidade só se atribuía a proteínas.

Os catalizadores son esenciais paira, entre outras cousas, realizar copias de moléculas. Esta é, pois, una definición de vida desde o punto de vista bioquímico. Debido á capacidade do ARN paira realizar este traballo, as sospeitas que poden ser a primeira molécula da vida fortalecéronse.

Os ribosomas, orgánulos que producen proteínas, están compostos de proteínas e ARN. Os aminoácidos paira elaborar proteínas deben ser transportados individualmente aos ribosomas paira formar cadeas. Esta tarefa tamén é responsabilidade dun tipo de ARN, de transferencia ARN (tARN). Na estrutura do tARN hai dúas importantes zonas, a denominada "minihélice" que une o aminoácido co ARN do ribosoma.

Os bioquímicos Koji Tamura e Paul Schimmel sintetizaron un substituto da molécula tARN, que só ten estes dous núcleos, e unírono a outra molécula alternativa ao ribosoma (puromicina), co fin de estudar a súa capacidade de formar cadeas de proteínas. A resposta foi afirmativa, é dicir, a mestura pode unir aminoácidos, pero cunha condición. No medio deben existir moléculas de imidazol paira axudalo.

Os científicos teñen razón paira pensar que nos primeiros pasos do imidazol vivo tamén existía, pero non hai posibilidade de afirmar completamente. Hai moitas vías de unión entre aminoácidos, pero a catalisis do ARN ofrece numerosas vantaxes paira o desenvolvemento da vida. Una das máis importantes é a posibilidade de realizar enlaces selectivos entre a unión da minihélice do tARN.