Videoxogos e epilepsia

1995/09/01 Furundarena Salsamendi, Jose Ramon Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna

Até agora só se coñecen uns 50 casos que poden ter algunha relación con algunha sala de xogo ou coa televisión en casa. En base a estes casos, analizáronse as posibles características dos pacientes. A idade media dos pacientes é de 13 anos e o 75% son homes, é dicir, son características do tipo de neno que xoga a miúdo con videoxogos.

Un terzo destes mozos tiveran un portillo de epilepsis previo que non se pode relacionar cos videoxogos e a metade presentara descargas epileptiformes no electroencefalograma con fotoestimulación no laboratorio.

No caso dos pacientes epilépticos, tan só un 5% é sensible á fotoestimulación periódica. En consecuencia, o videoxogo non é en todos os casos o factor que orixinou o atasco de epilepsis, pero si o factor desencadenamento nestes pacientes “fotosensibles” que previamente teñen tendencia a iso.

Estes pacientes presentan os ataques producidos polos seguintes estímulos: televisión (40%), raios solares de diferente intensidade (35%), iluminación das discotecas (25%), etc.

Nun grupo de pacientes epilépticos, os que tiveron o primeiro porto entre os 10 e os 14 anos, a maioría mulleres e a partir dos 25 anos menos influentes na fotosensibilidad. Na maioría dos casos a epilepsia é xeneralizada con movementos tónico-clónicos, sacudidas mioclónicas do corpo e atencións aleatorias pouco despois da estimulación visual. O risco de aparición do porto está relacionado coa intensidade, frecuencia e contraste do estímulo visual. A sensibilidade á televisión, por exemplo, aparece cando se ve desde unha distancia entre 0,5 e 2 metros.

Videoxogos e epilepsia. Algunhas observacións

Os nenos constitúen o grupo de risco máis importante. O atasco Epilepsi pode ocorrer ao azar xogando co videoxogo, normalmente co soño ou factores emocionais. Nos casos nos que se utiliza a pantalla de televisión doméstica paira estes xogos, os nenos están moi preto e as imaxes da televisión son un estímulo visual paira os pacientes epilépticos fotosensibles. O videoxogo, xunto coa televisión, é un factor motivante, ademais de influír nas luces e/ou cores que se están apagando.

O estudo epidemiolóxico máis relevante respecto diso é o realizado en Gran Bretaña por Fish e os seus colaboradores. Podían ter relación cos videoxogos paira medir a incidencia e a influencia da fotosensibilidad. O primeiro porto reuniuse con 118 casos dos que a maioría (103 casos) tiña aproximadamente 15 anos. O número de casos esperados sen relación cos videoxogos nesta franxa de idade era inferior a 66. A maioría dos pacientes mostraron una reacción fotosensible no electroencefalograma e presentaban o antecedente dos ataques provocados por estímulos visuais.

Por todo iso, solicitouse a limitación das imaxes que “flash” e os patróns que se repiten en programas de televisión e videoxogos. Os videoxogos van acompañados dunha nota que avisa deste perigo. O risco de sufrir un atasco por xogar a videoxogos ou ver a televisión no 95% dos epilépticos é practicamente nulo nos piñones que non presentan fotosensibilidad.

Naqueles casos nos que exista una elevada fotosensibilidad e por tanto exista un alto risco de reaparición do porto, o balproato deberá tomarse en comprimidos ata que se cumpra a idade. Se o estímulo que provoca o porto é coñecido, convén evitar este contacto. Con todo, independentemente de que se trate ou non deste perigo, pór aos nenos a menos de 2 metros da tele é una medida a tomar por todos.