Mellor ollo bioartificial
2020/06/03 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia
Esta semana lembrei a película Blade Runner, a clásica Blade Runner de 1982. Nunha secuencia aparece un fabricante de ollos artificiais, Hannibal Chew. Fai os ollos dos replicantes, é dicir, paira robots que parecen humanos. E lembreino porque na revista Nature publicouse un traballo de expertos que investigan como facer os ollos artificiais. Por suposto, o ollo humano é moi complexo e fino e é moi difícil imitar un ollo con tecnoloxía.
Una cámara é un ollo artificial e na actualidade temos superada a fabricación de cámaras, pero non falamos diso. Si a unha persoa tivésemos que pór un ollo artificial, necesitariamos un traste moi complexo, una máquina ou dispositivo moi sofisticado. Diso refírome.
Una das dificultades, quizais a máis grande, está na parte posterior do ollo, na retina. Todos sabemos que o ollo é una esfera. Está cheo de gelatina, chamada humor vítreo. E contado de forma moi sinxela, na parte dianteira da esfera hai un sistema de lentes (iris, pupilas, cristalino, etc.) e na parte posterior, sensores que captan a luz desde o interior. As células fotosensibles atópanse nesa capa interna que chamamos retina. A estrutura é complexa. Hai moitos tipos de sensores: algúns atrapan a luz, os bastóns, outros conos a luz vermella e parecida, outros conos a luz verde e outros a azul. Pero temos diferentes cantidades destes conos: a maioría dos conos atrapan a luz vermella, a maioría dos demais a luz verde e uns poucos a azul. E todo este sistema está conectado ao cerebro a través dos nervios, sendo o principal o nervio óptico. Nos nervios e o cerebro a imaxe interprétase. Realmente complexo.
Pois todo iso ten que imitar un ollo artificial, e como dixemos esta semana hai un artigo na revista Nature. Científicos de Hong Kong fixeron un ollo artificial moi avanzado cunha tecnoloxía incrible. A retina é una semiesfera de materiais diversos (forma que capta ben a luz), cunha rede hemiesférica perovskada, cuxa sensibilidade é clave. Esta retina artificial ten pequenos poros nos que están conectados nervios, nanohilos. Están constituídos por metais líquidos capaces de pasar o sinal de luz recibida e volver ao seu estado inicial en 24 milisegundos.
Así o contamos, quizá, o único que lle parecemos é una estrutura artificial robótica. Pero con iso achégase moito e ás características do ollo natural. A biomimética é sorprendente. Veo á velocidade que vemos, coa mesma precisión e coa mesma visión case angular.
Houbo un avance espectacular respecto dos ollos artificiais anteriores. Enorme. Algún día a xente que perdeu a vista poderá aproveitar este tipo de ollos artificiais paira volver velos como case os demais.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
