O caso das vaginas invisibles

2014/05/30 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Eboluzioa
• Biologia
• Anatomia/Fisiologia

Analizados os estudos que analizan a evolución dos órganos sexuais, tres investigadores atoparon un dato sorprendente: nos últimos 25 anos publicáronse 364 estudos sobre a evolución dos órganos sexuais, dos que case a metade (49%) eran só dos machos, no 44% dos estudos consideráronse os órganos sexuais de ambos, mentres que só o 8% das femias son obxecto principal de estudo. Sorprendente… e clarificador.

Os resultados publicáronse na revista PLOS Biology e extraéronse algunhas conclusións. A principal conclusión é que os científicos que estudaron a evolución dos órganos sexuais han refugado ás femias unha e outra vez. E non é algo do pasado, xa que a tendencia é máis acusada a partir do ano 2000. Nin sequera dos investigadores masculinos, porque han visto que as mulleres actuaron da mesma maneira cando asinaban a investigación.

Onde está entón a clave? Por que non estudaron os órganos sexuais das femias? Os autores analizaron varias hipóteses, como que os penes son máis fáciles que os vagóns de investigación, porque están fóra. Con todo, os autores considérano una escusa, xa que coas técnicas actuais non existe ningún inconveniente en estudar a estrutura dos tecidos brandos dentro do corpo.

Tamén se estudou a crenza de que os órganos sexuais dos machos son máis raros, interesantes e destacables que os das femias. De feito, coñécense moitos tipos de penes: espiñentos, ramificados, larguísimos, con ganchos… Está claro, por tanto, que este órgano tivo una evolución especial e non é de estrañar o interese dos investigadores.

Con todo, os autores demostraron que os órganos das femias evolucionaron a par dos penes, e que existen innumerables e singulares. Por exemplo, as arañas teñen vaginas moi variadas, cunha gran diferenza de especies. Tamén mencionan no artigo o insecto acuático (Gerris gracilicornis) que chamamos zapateiro, xa que ten una “porta” que pecha e abre a vagina e que aproveita paira non ter un coito involuntario. Outras especies posúen máis dun saco ou depósito no interior da vagina e son capaces de elixir o esperma do macho desexado paira fecundar o óculo.

É dicir, basta con mirar con atención ás vagabundas, paira atopar a mesma riqueza en aparencia e funcionalidade que nos penes. Segundo os autores, isto rexeita o punto de vista que representa ás vaginas (e aos seus donos, femias) como “envases” baleiros. E é precisamente leste o punto de partida dos científicos desde que comezaron a investigar a evolución dos órganos sexuais até a actualidade.

Así, os tres investigadores han defendido un cambio de enfoque na revista PLOS Biology e terminaron o artigo coa seguinte reflexión: “As investigacións que estudan un só sexo corren o risco de investigar un só lado dunha ecuación moi complexa e tenderán máis a comprender mal a complexa dimática coevolutiva que pode ocorrer entre os sexos. Pola contra, as investigacións que teñen en conta a coevolución dos órganos sexuais dos machos e as femias influíron na comprensión da función e evolución dos órganos sexuais dos animais”.

 

Publicado no diario Berria.