Sabes que é o ámbar gris?
2008/11/02 Álvarez Busca, Lucía - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa
Por que lle chamaron ámbar gris? A orixe do ámbar, a resina fosilizada das árbores, era tamén un misterio. A materia que atopaban no mar era similar ao ámbar, e pola súa cor chamáronlle ámbar gris. De cando en cando atopábase e non se podía predicir cando e onde o atoparían. Por iso converteuse rapidamente nun material de luxo.
O ámbar gris ten un cheiro moi especial e pronto viron que tiña una propiedade especial: si mesturábase cunha sustancia olorosa, o cheiro mantíñase durante máis tempo. Por iso empezaron a usarse en perfumes e perfumes. Ademais, descubriron propiedades culinarias, xa que o seu cheiro daba un sabor especial á comida. Din que os ovos curados con ámbar gris eran o prato favorito de Carlos II de Inglaterra.
As peculiaridades do ámbar gris, por unha banda, e a súa misteriosa orixe, axudaron a estender a crenza de que tiña propiedades especiais: utilizábase en medicamento, en alquímica, como afrodisíaco... Cando se estendeu a Peste Negra, pensábase que a enfermidade se contaxiaba polo aire e que o cheiro especial do ámbar evitaba a contaminación.
Explicacións erróneas
Polo voso valor, todos querían saber onde se formaba o ámbar gris paira atopar a súa orixe e enriquecelo coas vendas. Foron moitas as ideas que se deron paira explicar o misterio: que xurdía nunhas covas mariñas, que as raíces dunha árbore singular, baixo terra, dirixíanse cara ao mar en busca de calor e que eles creaban o ámbar gris...
Pero pronto viron que había relación entre o ámbar gris e os cachalotes. Segundo moitos mariñeiros, a maioría do ámbar grises atopábanse no tubo dixestivo dos cachalotes. Críase que era inxerido, polo que buscaban a materia prezada nas zonas onde vivían os cachalotes.
Pero —e aquí está a explicación do misterio— a verdade é todo o contrario. Os cachalotes non tragan ámbar gris, eles créano e libérano. Que é o ámbar gris?
O segredo do intestino dos cachalotes
Aos cachalotes encántanlles as luras xigantes, pero o pico das luras e outras partes duras poden causar feridas nos seus intestinos. Paira protexerse deles, os cachalotes forman una pasta esbrancuxada que cobre as partes que poden causar feridas. Deste xeito, cobren e expulsan as partes que non digeren.
Esta pasta branca do intestino dos cachalotes non é como o ámbar gris que coñecemos: é branca, branda e non cheira moi ben, cun marcado cheiro a feces. Pero pola oxidación que produce o sal da auga do mar e a fotodegradación que produce a luz solar, escurécese e cambia de cheiro ata que se converte en materia que se atopa nas praias ou flotando.
Aínda que se investigou moito, non se conseguiu crear un ámbar gris artificial no laboratorio. Parecido si, pero non con propiedades exactamente iguais, e con todo, as materias artificiais tamén son moi caras. Na actualidade, o ámbar gris, natural ou sintético, só se utiliza en perfumes. Se Carlos II de Inglaterra soubo que curtía os ovos da comida co alcorzo de cachalote.
Publicado en 7K.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia