A pel respira

2002/02/13 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Anatomia/Fisiologia
• Osasuna

Anteriormente pensábase que as células da capa externa da superficie podían captar osíxeno polo aire. Agora, os investigadores da Universidade Ruhr de Alemaña demostraron que a capa de pel que se oxida do aire é dez veces máis grosa do esperado. De feito, o osíxeno do aire chega ás células situadas a 0,25-0,4 mm, é dicir, a toda a epidermis, e a unha parte da dermis con raíces e glándulas dos pelos.

Paira medir a respiración da pel recubriuse una pequena parte da pel cunha membrana sensible ao osíxeno. Desta forma evitáronse os métodos duros que se usaban anteriormente, como meter toda a perna nunha cámara de gas ou meter electrodos na superficie.

A investigación ten una gran importancia paira comprender e tratar as enfermidades da pel. Moitas enfermidades da pel débense á falta de osíxeno das células da pel. Por exemplo, os médicos consideraban que as úlceras cutáneas típicas da vellez debíanse á dificultade do osíxeno no sangue paira chegar a ela. Pero se a pel toma osíxeno do aire, a causa non é só a escaseza de osíxeno.

Segundo os investigadores, os danos superficiais prodúcense cando rompe o equilibrio entre as achegas de sangue e aire. Por iso, non convén cubrir a úlcera con sal, xa que o achegue de osíxeno redúcese aínda máis.

Pola contra, en enfermidades nas que a proliferación de células cutáneas é excesiva, como a psoriasis ou o eczema, adoita ser beneficioso o recubrimiento da pel. Segundo este estudo, a explicación é sinxela: se se evita a chegada de osíxeno ás células, estas non poden multiplicarse tan facilmente. Parece ser que a pel sa é capaz de compensar esta falta de osíxeno coa adquirida do sangue, pero o enfermo non ten esa capacidade.

Con todo, só o 0,4% das necesidades de osíxeno corporal cóbrense mediante a respiración cutánea. Por tanto, a pesar de que o achegue de osíxeno na superficie véxase totalmente impedido, o nivel de osíxeno no corpo non diminúe.

Máis información: Páxina web da revista Nature