Nova respiración paira diabéticos

2001/02/09 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Medikuntza

A área do paciente con diabetes tipo 1 ou xuvenil non funciona correctamente e non é capaz de producir insulina, polo que é imprescindible recibir insulina se non desexan que os niveis de glicosa en sangue aumenten demasiado. Á hora de calcular as doses diarias de insulina, hai que ter en conta o exercicio físico e o tipo de traballo, o que supón una extrema dependencia do paciente.

Jay Skyler da Universidade de Miami e o seu equipo investigan 73 pacientes con diabetes tipo 1. Estes enfermos foron divididos en dous grupos. Os grupos de control seguían o tratamento habitual e o resto só recibían una inxección de insulina ao deitarse. Ademais, estes últimos incluían por vía respiratoria a dose antes das comidas durante o día.

A todos os pacientes medíaselles a glicosa en sangue catro veces ao día. En 12 semanas, os resultados da medición da hemoglobina glicosilada (HbA1c) foron iguais en ambos os grupos. Este test, habitual no control da diabetes, é o máis adecuado paira valorar os resultados do tres meses de investigación.

Ademais, outros aspectos como a frecuencia e a gravidade dos casos de hipoglucemia, o nivel de glicosa en sangue despois de comer e para comer e o funcionamento pulmonar non detectaron diferenzas significativas. A técnica está xa desenvolvida, xerou gran expectación e só falta probar con máis pacientes paira pola ao alcance de todos.

Adecuado tamén paira diabetes tipo 2

Ademais, recentemente publicouse na revista médica Annals of Internal Medicine un novo traballo sobre este tema. Nela móstranse os favores da insulina respiratoria aos diabéticos, pero a diferenza do anterior, nesta ocasión o paciente tiña diabetes tipo 2, é dicir, o tipo de diabetes máis frecuente.

A diabetes tipo 2 aparece en persoas maiores e aínda que a súa área é capaz de producir insulina, o corpo non a utiliza correctamente. Nalgúns casos é suficiente con seguir una dieta adecuada paira regular os niveis de glicosa en sangue. Outros, en cambio, do mesmo xeito que os diabéticos de tipo 1, teñen que tomar inxeccións de insulina, coas que se realizou o estudo. O efecto da insulina respiratoria foi investigado en 26 pacientes. O método utilizado era similar ao de Jay Skyler e os resultados obtidos, xa que tras tres meses de tratamento, o nivel de glicosa era adecuado.

Outras opcións investigadas

Inxeccións de Larruzalpe XX. Utilízanse no tratamento da diabetes desde a década dos 20. A pesar dos numerosos intentos realizados na formulación da insulina, e dos numerosos intentos realizados polos métodos paira evitar as inxeccións, non conseguiron un éxito similar ao actual. Por exemplo, a insulina oral divídese en péptidos por acción das encimas dixestivas, perdendo efectividade.

Ademais, outras vías investigadas paira a administración de insulina son a inhalación nasal e o paso pola pel. Con todo, as moléculas de insulina son relativamente grandes e dificultan a súa utilización. Para que isto sexa posible habería que utilizar una axuda, pero iso xera problemas de saúde.

Con todo, os alveolos pulmonares teñen una permeabilidade alta e segundo estes últimos estudos non se presentaron problemas respiratorios ou pulmonares. En todos os pacientes realizouse una espirometría, volume pulmonar, saturación de osíxeno, etc. paira demostrar que non se producía dano na función respiratoria.

Aínda que estes estudos aínda son recentes, os resultados son esperanzadores paira os diabéticos, xa que a administración de dose de insulina mediante un aerosol facilitaría moito a vida diaria.