Surfeando cego
Aitor Francesena: Para min o surf é todo. Con isto nacín máis ou menos cunha táboa debaixo da man. Fixen isto toda a miña vida e aínda que agora estea cego seguirei facendo surf é toda a miña vida.
Tamén coñecín á nai da miña filla ensinando surf, así que toda a miña vida vira en torno ao surf.
Aitor Azpiroz, enxeñeiro: Para min o surf é unha gran afección. É unha afección tan grande que cada día me quita un oco, si é para ver o mar ou para facer surf, pero teño que coller todos os días unha hora ou dúas para chegar ao mar e entrar si é para entrar e ver si non.
Aitor Azpiroz, Axpi e Aitor Francesena son dous zarauztarras unidos polo surf Galo. Reuníronse ao redor desta singular táboa de surf. Trátase dunha táboa intelixente creada por Axpi e creada especialmente para Galo.
Aitor Azpiroz, enxeñeiro: Aitor era o meu coñecido e coñecíame desde a auga. Despois, cando quedou cego, víao surfeando no mar e pensei en facer unha táboa a Aitor que lle axudase a chegar até onde rompen as ondas.
Aitor Francesena sufriu un accidente hai dous anos cando practicaba surf e quedou cego.
Con todo, tivo problemas de visión desde o seu nacemento, diagnosticáronlle un Glaucoma conxénito e aos 14 anos perdeu o ollo dereito.
O problema estivo estreitamente ligado ao surf de oficio e á afección polos problemas que padecía.
Foi adestrador dalgúns dos grandes surfeiros profesionais vascos, como Aritz Aramburu, ou Asier Muniain, entre outros.
O seu estado actual non lle afastou do mar.
Aitor Francesena: Tiven problemas nos ollos toda a miña vida, polo que xa antes navegaba así no mar, polo que non me custou tanto andar no mar, estando cego. As ondas infórmanme, as correntes infórmanme e tamén os sons das ondas, fago o exercicio de pasar por baixo delas co son. Polo son se canto tempo teño para pasar por baixo das ondas. Pero tiña un gran problema: saber onde está o norte.
O lugar onde rompen as ondas é o norte da praia de Zarautz. Esta táboa de surf está deseñada para que o surfeiro se dirixa a esta zona.
Aitor Azpiroz é profesor do Liceo Oteiza de Zarautz e estuda Enxeñaría Superior na UPV/EHU. Desenvolveu a táboa para cegos como un proxecto de fin de estudos. Realizou o deseño tecnolóxico e o prototipo da táboa, posteriormente integraron os dispositivos electrónicos na táboa de surf coa axuda do deseñador Juanma Indo.
Unha vez finalizado o deseño, o taboleiro foi fabricado pola empresa Pukas.
O obxectivo do proxecto é que a táboa de surf deslícese cara ao norte. Unha vez na posición correcta, a táboa avisa ao surfeiro cun son.
Aitor Azpiroz: A táboa conta tecnoloxicamente con tres elementos. O sensor é un: o sensor mide o campo magnético e é un sensor magnético. O que fará na base é saber onde está o norte magnético. Se eu inclino un pouco este sensor magnético, sufrirá unha desbición. Dáme o número desta desviación, si son dous graos e si son oito graos.
Estes datos da desviación son enviados polo sensor a un microcontrolador. O microcontrolador está programado para que realice un son concreto mentres o taboleiro se move entre graos.
EXHIBICIÓN Aitor Azpiazu
Os sons que emite a táboa son enviados por unha emisora de radio situada na propia táboa de surf, mentres que o surfeiro leva o receptor de radio na licra. Escucha os sons a través de pequenos altofalantes estancos.
Aitor Azpiroz: Camiña vestida no oído esquerdo e cando quere a quita. Entón lla quita cando non lle fai falta mentres surfea e cando lle fai falta lévalla do peito e vai cara adiante.
Aitor Francesena: Se os meus amigos quedaban sós surfeando comigo, eles non collían as ondas todo o tempo, entón tamén para eles é unha calma que eu teña eses datos con esa máquina. Tanto para min como para os meus axudantes é unha axuda incrible. Así, eles tamén teñen máis liberdade para recibir as ondas.
Un elemento imprescindible para a posta en marcha como ocorre con calquera dispositivo electrónico é a batería. Juanma Indo é un deseñador especialista en baterías. Creador da primeira táboa do mundo que funciona con luces led, instalou a invención que deseñou especificamente para iso na táboa para cegos.
Juan Mari Indo: A principal dificultade é non mollar as baterías e non mollar a electrónica. E logo o outro era o peso, iso é o que conseguimos. Fabricamos intencionadamente pequenas baterías de polímero de litio para nós. A duración aproximada dos surfeiros con luz, led é de catro ou cinco horas e pode durar 12 ou máis horas na Tablet de Gallon ou na Tablet de cegos.
Juanma Indo desenvolveu un sistema especial de carga de batería. A corda ou “inventario” que levan os surfeiros atados ao pé únese a esta peza. Con esta mesma peza creou dispositivos para cargar a batería. Enrolouse un arame sobre o eixo inoxidable. Conectou á batería e despois protexeu o sistema cunha lámina para evitar que entre auga.
Juan Mari Indo: Como cargalo? Collemos un cargador con estes pequenos crocodilos e aquí pómosnolo/pómonolo e usámolo para cargalo. Tanto positivo como negativo. Pomos positivo e negativo e estamos a cargar a batería.
A táboa para poder acender e apagar os elementos electrónicos ten un interruptor magnético, tamén é especial: un imán cumpre a función de interruptor.
Salvo o imán, os elementos electrónicos da táboa de surf ponse en marcha e a táboa está preparada para ir a polas ondas.
Buletina
Bidali zure helbide elektronikoa eta jaso asteroko buletina zure sarrera-ontzian
Teknopolis
