Que pode frear a clonación humana?

2001/08/08 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia

• Genetika

Estes días dous grupos dixeron que queren empezar a clonación humana. O primeiro grupo está dirixido polo experto en fertilidade Panos Zavos e o segundo polo fundador dunha seita, Claude Vorilhorne, coñecido como Rael. Zavos únese ao xinecólogo Severino Antino. Este último, ademais, afirmou que si as leis de todos os pobos prohiben a clonación, introducirá nun barco e fará experimentos en augas internacionais.

En contra dos intentos de clonar ao home, formuláronse numerosos argumentos. Pero non parece que o debate ético paralice este proceso. Por tanto, moitos prestixiosos científicos queren utilizar argumentos científicos como Ian Wilmun, fundador por clonación da ovella Dolly, ou Ryuzo Yanagimachi, o científico que clonou por primeira vez un rato.

Desde o punto de vista científico, o argumento principal é que a metodoloxía actual da clonación ofrece pouco rendemento. Paira a copia dun ser utilizáronse xa dous métodos: a transferencia somática do núcleo e a división celular masiva. A segunda é una versión artificial na que se crean os fillos xemelgos e non se pode facer desde unha célula do animal adulto.

Por tanto, só o primeiro dos dous pode servir paira facer a clonación do home maior. É un proceso moi complexo. Hai que extraer o material xenético dunha célula do ser humano que se quere clonar; trátase de retirar o ADN do núcleo ao óculo dunha muller e de introducir nel o que se quere clonar, é dicir, de substituír os núcleos. No entanto, para que o xenoma estraño poida penetrar no núcleo do óvulo é necesario excitar por corrente eléctrica. Por último, a entrada do óvulo á muller dá lugar ao clon tras o embarazo natural.

Cada un destes pasos ten poucas probabilidades de ser eficaz, polo que paira obter un clon hai que tentar fecundar centos de óvulos. Por exemplo, a ovella Dolly foi o único embrión de 277 sesións de éxito. Ademais, a maioría dos nados morren a curto prazo por malformacións. Moitos científicos creen que estas malformacións son o resultado do paso da aplicación da corrente eléctrica, xa que o ADN introducido tan costado pode ser danado pola electricidade.

Con todo, o animal clonado non é exactamente igual ao inicial. Ao óculo ‘baleirado’ sálguelle o ADN do núcleo paira facer a clonación, pero non o da mitocondria. Por tanto, o clon tamén terá una pegada xenética de femia embarazada. Ademais, en concreto, non está claro cales son as características que se herdan, é dicir, no caso do ser humano, o neno terá a mesma tendencia en canto a gusto, identidade, etc.?

Con todo, a clonación non é do agrado de todos e, segundo os expertos, só tres factores poderían evitar o nacemento de clons: as dificultades imprevistas do proceso (por exemplo, si non se consegue aplicar o óvulo á muller), si asínase a prohibición internacional da clonación e desaparece o posible mercado futuro (si non hai pais que piden clon).

Non parece que polo momento se poida crear lexislación internacional contra os clons. En definitiva, expertos de todos os ámbitos sospeitan que a clonación humana será un paso indispensable da ciencia.