}

Por que falamos de plantas?

2010/03/06 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

María Luisa de Goenkale tiña costume de falar ás plantas, pero non é a única; moita xente ten esa mesmo costume. Outros falan ao coche ou ao computador e hai quen discute co GPS. Non son comportamentos estraños, senón que en todas as culturas obsérvase una tendencia a facelo. Dous psicólogos da Universidade de Harvard e da Universidade de Chicago publicaron agora un artigo no que se explica que é o que está aí, na revista científica Current Directions in Psychological Science.

Atribuír ás cousas características humanas chámase antropomorfización ou humanización; o termo "antropomorfización" foi inventado polo filósofo grego Xenofanes, ao pór de manifesto a similitude dos deuses cos crentes: os deuses gregos tiñan pel branca e ollos claros, mentres que os africanos tiñan pel e ollos escuros.

Os autores do artigo consideran que a humanización ten consecuencias importantes. Entre outras cousas, débese una atención moral ao ser, vivo ou non, ao que se lle deron características humanas e cóidase. Ademais, este humanizado faise responsable do seu comportamento e, por tanto, merece un premio ou castigo en función do que fai.

Tendemos a atribuír aos seres as características das persoas. Pero tamén facemos o contrario.

Doutra banda, os psicólogos investigaron que humanizamos, porque non todos os seres son iguais. Así, os psicólogos descubriron que uno dos factores que inflúe niso é a similitude, é dicir, se o ser de que se trate aseméllase ás persoas no seu comportamento ou aparencia física, ten máis posibilidades de ser humanizado que outro ser. Por exemplo, humanizamos máis facilmente una planta (nace, crece e morre), un coche (móvese) ou un maniquí (de aparencia similar) que una neveira ou un armario. Outro factor é a soidade: as persoas cunha relación social deficiente tenden a tomar as cousas ou os animais como persoas.

Inclúe un aspecto práctico. De feito, a Organización Meteorolóxica Mundial dá nome aos furacáns e ás tormentas. Ao principio púñanlles os nomes dos santos, das noivas dos pescadores e dos políticos que non lles gustaban, e seguen con ese costume. Isto facilita a comunicación e axuda a tomar medidas efectivas e a difundir a información, segundo os psicólogos.

Deshumanización

Os psicólogos tamén analizaron a tendencia contraria, é dicir, a deshumanización, a consideración das persoas como cousas ou como animais. Algúns exemplos destacables son o realizado polos nazis cos xudeus e o realizado polos soldados estadounidenses cos presos iraquí en Abu-Ghraib. Na súa opinión, estes exemplos suxiren que os participantes senten partícipes dun grupo e reúnense paira enfrontarse ao estraño. Nestes casos, a tendencia á deshumanización axudaría a fortalecer o grupo.

Por tanto, os autores do artigo consideran que ter vínculos sociais estreitos é bo paira o individuo, pero que pode supor una tendencia á deshumanización e, por tanto, pode ter consecuencias negativas paira os que están fóra do grupo.

En opinión dos psicólogos, paira comprender as condutas das persoas é importante humanizar e deshumanizar, que ambos sigan investigando e terminan o artigo cun exemplo ilustrativo. En 2008 aprobáronse dúas proposicións de lei en California. Coa segunda proposición de lei, as reses das granxas teñen máis espazo que até entón, mentres que segundo a oitava, ás parellas homosexuais quitáronlles uns dereitos que lles equiparaban ás casadas. Oposición e repulsión ao comportamento humano.

Publicado en Gara

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia