Por que fluorar a auga?

1994/05/01 Sarrionaindia, M. Jesus Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna

A carie dental é una enfermidade con gran impacto na saúde que en certa medida ataca a todas as persoas. Desde que se coñece a orixe da carie observouse que si se toman algunhas medidas pódese evitar. As medidas son lavarse os dentes, comer alimentos baixos en azucres e tomar tópicamente e sistematicamente o fluoro.

Na auga das fontes, os fluoruros están presentes de forma espontánea, pero disoltos a diferentes concentracións (desde a mínima até a menos saudable). A principios deste século observouse que en grupos demográficos, culturais e alimenticios iguais, a incidencia da carie era diferente. Atopouse un factor protector: o fluoro.

Nas investigacións levadas a cabo nos últimos 50 anos, observouse que a incidencia de carie nos dentes temporais e permanentes é menor se a auga potable ten entre 0,7 e 0,2 litros de fluor por millón. Existen diferentes formas de captación, pero todas elas son fluoraciones de auga potable, coa mellor relación custo/beneficio, sobre todo porque garanten a protección de toda a poboación.

O fluoro non só endurece o esmalte dos dentes. Tamén axuda a curar os danos iniciais da carie. Por iso, tomar o fluoro na infancia ten o mesmo efecto que facelo durante toda a vida. É dicir, a pesar de que a infancia é a que máis apoios ofrece, tamén ten vantaxes paira os dentes de adultos.

A aplicación frecuente de fluoros locais (en boca) mediante saliva é máis efectiva que a administración ocasional de altas doses. Os veciños que beben augas fluoradas, a pesar de ter os mesmos esmaltes desmineralizados que o resto, teñen menos orificios dentais. Segundo diferentes estudos, a fluoración das augas atrasa o desenvolvemento do orificio de carie nun 50%.

Desde que en 1945 a poboación estadounidense de Grand Rapids engadiu fluoros á auga potable pública, varios países, sobre todo os máis industrializados, seguiron o mesmo camiño. Na actualidade, entre outros, o 51% da poboación dos EEUU bebe auga artificialmente fluorada, o 50% en Nova Zelandia, o 50% en Australia, o 70% en Irlanda e o 100% en Hong Kong e Singapura.

A artificial dos últimos 40 anos e o seu fluoración natural garanten a seguridade da fluoración. A fluoración, cando se recolle de forma proporcional a unha parte por millón, non produce danos coñecidos na saúde (nin no medio ambiente).

A adopción destas medidas relativas á saúde pública, segundo o coñecemento científico que posuímos, suporía una redución do sufrimento e dos danos humanos que superarían os posibles danos ou perdas económicas que puidesen derivarse.

Na Comunidade Autónoma o número de fluoros de auga potable é inferior a 0,2 partes por millón de media e a profilaxis da carie debería ser de 1 parte por millón.