}

Que facer despois dun ataque ao corazón?

1997/11/01 Agirre, Jabier - Medikua eta OEEko kidea Iturria: Elhuyar aldizkaria

En contra do que moita xente pensa, pódese previr un ataque ao corazón (a partir de agora só utilizaremos o “infarto”) con certa atención e coidado desde a mocidade, dando a importancia que necesitan e merecen á alimentación, a non fumar e a facer algo de exercicio.

O infarto cardíaco (máis concretamente, o infarto de miocardio) prodúcese cando se interrompe o fluxo sanguíneo e non chega suficiente sangue ao músculo ou miocardio do corazón. Isto provoca a morte desta zona do corazón porque non recibe nin osíxeno nin alimentos.

Antes de sufrir un ataque ao corazón, aparecen algúns síntomas especiais hoxe ou mesmo semanas antes: no centro do peito nótase dor ou sensación de esmagamento que pode estenderse aos brazos, pescozo, mordaza ou ombreiros. Nalgúns casos poden aparecer sudoraciones, náuseas, vómitos e mareos (ou mesmo desmaios). No 25% dos casos, con todo, este aviso non se produce.

Causas do infarto

As causas máis frecuentes de obstrución dunha arteria coronaria, coa consecuente obstrución da circulación sanguínea e un infarto son:

  • No interior dun vaso de sangue fórmase un coágulo de sangue (un trombo). Isto pode deberse a unha alteración neste vaso sanguíneo ou a un cambio na composición do sangue. Cando se dá algunha destas dúas situacións fálase de trombosis e como tratamento utilízanse anticoagulantes (medicamentos paira evitar os coáculos sanguíneos ou coácidos) e vasodilatadores (paira estender o calibre da arteria polo que se pasa o sangue). Nos casos máis graves pode ser necesaria a cirurxía paira extirpar o trombo e manter o fluxo sanguíneo normal.
  • Algún corpo estraño, como una burbulla de graxa ou aire, queda encaixado no vaso sanguíneo. Esta obstrución coñécese como émbolo e de aí o nome de émbolo. Pode ocorrer que o émbolo teña un pequeno diámetro e circule libremente polos vasos sen ningún problema. Pero cando o tamaño do émbolo é maior que o do vaso, xorden problemas. O tratamento adoita ser cirúrxico, xa que o émbolo debe ser extirpado mediante unha operación, pero o tratamento pode ser médico con medicamentos selvantes como no caso anterior.
  • O proceso dunha arteria que se contrae de forma prolongada e constante denomínase vasoespasmo e si a súa duración prolóngase a partir dun punto, poderiamos dicir que se producirá un infarto ou un infarto.

Que facer ante o infarto?

En caso de perda de conciencia ou parada cardíaca, tentarase a reanimación da persoa afectada, sempre antes de que transcorran 4 minutos, xa que a partir dese prazo poden producirse danos cerebrais (en moitos casos irreversibles) e mesmo a morte.

E como facer esa resurrección ou reanimación do corazón? Deberíase realizar unha masaxe cardíaca e una respiración artificial, ambos os métodos á vez, asegurando que non hai corpos estraños no interior da boca e que a lingua se atopa na súa posición normal (e non cara atrás).

Si trátase dun neno (algo raro, pero desgraciadamente pode ocorrer) hai que ter especial coidado á hora de realizar a respiración artificial e non meter demasiado aire ao neno.

Si non sabemos como facer a reanimación (e neste punto todos teremos dúbidas, máis ou menos) chamar inmediatamente a unha ambulancia ou buscar un experto, non necesariamente un médico, pero si una persoa con certa experiencia nestas cuestións.

O importante é trasladar ao paciente inmediatamente a un hospital, xa que si adminístranse os medicamentos adecuados dentro das dúas horas seguintes á aparición dos primeiros síntomas do infarto, as secuelas posteriores son moito menores.

Despois do infarto, que?

As estatísticas de recuperación son bastante boas e satisfactorias, xa que dos infartos recupéranse dous de cada tres nas persoas. Non hai que esquecer que o paciente debe ser atendido canto antes.

Un adecuado programa de rehabilitación tras o envío a casa debe recomendar un exercicio físico adaptado ás capacidades e gustos do paciente, así como una axuda psicolóxica, xa que o medo a unha vida normal tras un infarto é moi xeneralizado, e en contra diso hai que advertir ao paciente que si o coidamos un pouco pode ter una vida (ou mellor) como antes de sufrir o infarto.

Pero, que facer paira previr o infarto?

Quizá coñezas os seguintes puntos, xa que mencionei moitas veces nestas páxinas de Elhuyar, pero na confianza de que vou conseguir algo, vólvesche a atopar os principais factores de risco que poden engadir a posibilidade dun ataque ao corazón:

  • Cando o nivel de colesterol “malo” aumenta, esta graxa vaise acumulando nas paredes das arterias e comeza a apertar a súa calibre (arteriosclerosis). O infarto aparece cando estas arterias bloquéanse completamente.
  • Tensión alta Cando por calquera motivo as arterias estréitanse, o sangue exerce maior presión sobre as súas paredes e aos poucos vanse gastando e erosionando ata que aparecen engurras. Estas engurras son moito máis fáciles de acumular.
  • Obesidade O exceso de peso aumenta o risco de colesterol e mesmo de hipertensión. Por iso é moi importante perder eses quilos que nos sobran e coidar a comida. Un recente estudo realizado por investigadores italianos demostra que o peixe “baixa” a presión arterial alta e evita a formación de coádulos sanguíneos, diminuíndo así o risco de padecer enfermidades coronarias. Outro motivo máis paira incrementar o consumo de peixe.
  • Falta de exercicio físico Como di o proverbio “quen move as pernas move o corazón”. E é que, a pesar de que o miocardio é un músculo, el tamén necesita facer un pouco de exercicio paira fortalecelo e fortalecelo. Non é precioso realizar exercicios moi duros, por exemplo, camiñar media hora ao día, a unha velocidade relativamente rápida, ou facer algún deporte que che guste un par de veces por semana. Trátase de facer fronte ao sedentarismo, ao “estancamento” tan estendido entre nós.
  • Tabaco Este factor engloba todos e cada un dos riscos de infarto. Fumar en exceso (e cuns poucos cigarros supérase facilmente o límite) aperta as arterias e dificulta a circulación sanguínea, facilita a formación de coagulados ou sangrados e anula o efecto do colesterol “bo”.

As estatísticas demostran que os grandes fumadores (máis de 10 cigarros ao día é suficiente paira entrar neste grupo) teñen un risco de sufrir un infarto de miocardio catro veces maior que os que non fuman ou que fuman pouco. O 80% das vítimas de infarto que chegan aos hospitais son fumadoras, que levan una vida sedentaria, e cada vez son máis as mulleres (que se incorporaron ao colectivo de fumadores nos últimos anos).

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia