Árbore ancha e robusto: castiñeiro

1997/11/01 Terés, Joxepo Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Ekologia
• Ingurumena

Dentro desta familia atópanse principalmente as árbores, constituíndo os bosques máis importantes das rexións tépedas do Hemisferio Norte. No seu interior menciónanse 8 xéneros, os Fagus, Castanea e Quercus, moi coñecidos na nosa contorna. Doutra banda, dentro do xénero Castanea menciónanse 12 especies, entre as que se atopa a Castanea sativa e a Castanea crenata orixinaria de Corea, China e Xapón.

Árbore robusto, de até 30 m de altura, con copa ancha e redondeada. Cortiza fráxil, suave nos mozos e marcada pola idade. As follas son bastante grandes, alargadas-lanceoladas e grosas aserradas.

As gambas nacen en axilas de folla, longas, finas e horiscas. As flores femininas son escasas aos pés. As flores masculinas, pola súa banda, son moito máis abundantes e constitúen a maior parte da sombra. Florece a mediados da primavera. Ten froitos, castañas, carlo redondeado e endurecido (con espiñas longas pubescentes). As castañas maduran no outono.

Esta especie parece ser orixinaria do Mediterráneo oriental, pero a súa localización na península é moi antiga. En Euskal Herria estendéronse amplamente as castañas, sobre todo na vertente atlántica. Pero desde principios deste século, aos poucos sufriu un gran atraso debido á influencia da tinta e o tancro. Hoxe en día, só hai algúns restos destas enormes castañas, unhas poucas árbores e uns pujos nados do traseiro, que aparecen de maneira dispersa. Doutra banda, pódese dicir que o clima é húmido e tépedo en chans acedos.

As castañas son alimentos moi bos, a pesar da súa lentitude. En Euskal Herria foi una das comidas tradicionais. A súa madeira dura é apreciada en carpintaría e ebanistería. Utilizouse como herba medicinal e a súa cortiza é astringente.

Familia: fagáceos Especie: Castanea sativa Distribución: Bastante común na vertente atlántica Hábitat: bosques mixtos de frondosas e chans silíceos Herba medicinal: si