Non se pode resistir ao encanto

2017/04/18 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

• Anatomia/Fisiologia

Non é estraño que haxa tantos mitos ao redor da reprodución, xa que é una función vital paira a supervivencia da especie. Moitos dos mitos son, ademais, auténticos. Quizá por iso algúns os consideran como verdadeiros, mesmo naqueles casos nos que a ciencia demostrou que son só mitos.

É o caso da lúa chea e os partos. Moitos están convencidos de que na lúa Chea nacen máis nenos que noutras noites, a pesar de que numerosos estudos realizados en todo o mundo demostraron que esa crenza é totalmente errónea.

Son similares ás do mes. Por exemplo, hai un mes publicouse en leste mesmo xornal una carta titulada Hilekoa eta ilargia. O autor, Martxel Aizpurua, explicou de forma concisa e clara que a Lúa non afecta o ciclo menstrual. Iso si, recoñeceu que “o ser humano está asociado a certos ritmos do universo”. Paira algúns parece que ten máis forza este encanto que a explicación científica de Aizpurua.

Pois a exclusión das supersticiones é aínda máis difícil cando ao encanto engádeselle una investigación científica, a pesar de que logo se evidenciase o seu erro.

Un exemplo diso é a tendencia a sincronizar as mensualidades. De feito, en 1971, a revista Nature publicou un estudo no que se mostraba que as menstruaciones das mulleres que conviven únense. Naquela época, o feminismo estaba a cobrar forza e paira algúns era moi atractivo esa idea de unidade biolóxica entre mulleres.

Desta forma, ampliouse moito a investigación e, posteriormente, reforzouse a mesma e formuláronse hipótese que explicaban a sincronización mensual. Algúns se basearon en feromonas, outros na teoría evolutiva —se todas as mulleres están á vez fértiles, evítase que un macho dominante monopolice as femias—. Pero nin uns nin outros puideron demostrar a razón da sincronización.

Non hai sincronía. Nos últimos anos, máis dunha investigación demostrou que os resultados e conclusións daquel estudo de 1971 eran erróneos e que non se sincronizan as menstruaciones nin sequera nos casos nos que a relación é moi estreita. A última publicouse agora. Dirixida pola Universidade de Oxford e baseada nos datos de 1500 voluntarios. Pois viron o contrario: non hai tendencia a sincronizar. É máis, nas mulleres que ao comezo do estudo tiñan unificados os ciclos, co tempo tenden a diferencialos.

Con todo, cunha investigación científica intermedia (aínda que antiga e errónea), e cunhas hipóteses tan atractivas a favor da sincronía, é posible que aínda se necesiten máis investigacións paira descartar a crenza.

 

Publicado no diario Berria.