Can limpo e can enfermo. Problemas de genealogía

2004/08/08 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia

• Abeltzaintza
• Biologia
• Zoologia

Os bulldog paira competicións non son de ningún tipo, deben ter unhas determinadas características físicas.

Están aterrorizados na Unión Europea. En Inglaterra viron a un monstro e non nun lago, senón nunha sala de exposicións. Non era un monstro grande, pero era totalmente distorsionado.

Tiña o extremo esmagado, o nariz case baixo os ollos e o contorno da boca completamente engurrado. Ademais, os ombreiros do monstro eran moi grandes e as costas era ancha. Por iso, parpadeaba que o par dianteiro fose forte, pero co traseiro producíase o contrario, coas cadeiras moi pequenas.

Os europeos quixeron fuxir, pero non había tanto perigo. Claro, con tal aparencia o monstro non podía correr. Paira respirar tamén tiña que facer moito esforzo e acumulábaselle espuma nos tecidos brandos da boca. Terrible.

A mostra contaba con outros monstros moi similares. Pero esta primeira era a máis sorprendente. Por iso, os organizadores da exposición entregaron ao propietario do monstro un premio de cincuenta libras. Cincuenta libras esterlinas! Que fortuna por crecer e coidado a este tipo de animais!

Algunhas especies presentan graves problemas de saúde, algunhas delas quedan cegas.

Non é de estrañar que os europeos queiran saber máis sobre o monstro. E o primeiro que se decatou foi que non era un monstro, nin aquel nin os demais da súa contorna. Eran cans. Os da raza bulldog que aman moito en Inglaterra. Os visitantes recibiron os trastes e volveron ao continente. Nun informe recolleron todo o visto.

A pesar de haberme presentado como broma, a preocupación da Comisión Europea polos cans é real e ultimamente aumentou. O caso do bulldog é sen dúbida o máis espectacular, pero hai outras moitas razas que poden xerar a mesma reflexión.

Perdurarían estes cans na natureza sen a axuda do home? Claro, os que crían cans din que si, pero hai grandes dúbidas. Entre outras cousas, estes supostos bulldog puros teñen grandes dificultades paira nacer e moitas veces teñen que facer cesárea para que os seus fillos e a súa nai sobrevivan. Ademais, adoitan sufrir ataques cardíacos de mozo, teñen graves problemas respiratorios e a miúdo teñen infeccións nos tecidos brandos da boca. É natural todo isto?

Os irlandeses Setter teñen problemas nos ollos.

Noutras razas tamén apareceron problemas e a lista non é curta: algúns dalmacianos quedan cegos; os pointer desenvolven linfomas; nos boxers abundan os problemas cardíacos; no doberman, os sanguíneos; os cans Labrador sofren malformacións no cambio; e, por exemplo, os setters irlandeses adoitan ter problemas oculares.

Pero agora a pregunta é por que se producen estas enfermidades? É consecuencia do coidado da genealogía ou pedigría? Dito doutro xeito, quen padece máis a miúdo estas enfermidades, os enfermos de pedigrí ou os cans 'rueiros' das mesmas razas? Paira aclarar isto, en xaneiro deste ano púxose en marcha un proxecto.

O obxectivo é analizar as características xenéticas das enfermidades e os cans e con iso empezar a responder as preguntas anteriores. A verdade é que a investigación que se iniciou cos cans pode empezar tamén con outros animais, xa que seleccionamos vacas, cabalos, porcos e moitos outros animais con criterios similares.

En Inglaterra están moi preocupados polos problemas dos cans. De feito, desde 1873 contan coa entidade Kennel Club, creada paira 'mellorar' aos cans. Pero, pódese mellorar un can? Kennel Club encárgase das razas caninas seguindo, entre outras, a genealogía dalgúns cans. Isto pode achegar información importante aos científicos, xa que as análises de ADN destes cans poden ser utilizados na investigación de enfermidades.

Cruzan machos e femias seleccionadas paira ser crías perfectos, pero son aptas desde o punto de vista natural?

Os resultados do estudo terán lugar no outono. Que pasará entón? Que pasa si atopan relación entre pedigría e enfermidades? Paira protexer ás mascotas, a Comisión Europea ha proposto prohibir a vixilancia do pedigrí dos cans, e son moitos os pobos que defenden esta idea. Pero non é un tema moi sinxelo, porque sería una decisión contraria a toda una cultura. En Inglaterra é onde máis preocupación teñen. Os representantes do Club Kennel están enfadados e non creen que o que están a facer co bulldog faríano co pastor alemán.

Non é una discusión fácil, xa que ademais da dos cans, cóidase dalgunha maneira o pedigrí doutros animais. E non só se coida en Inglaterra, senón que se coida de razas especiais, sexan vacas, ovellas, porcos, galiñas ou calquera outro animal. A reflexión cos cans tamén se pode facer con estes animais. O problema é que as características xenéticas que coida o ser humano non son as que triunfarían na natureza. Pero até que punto é un problema?

Publicado en 7K.