Terapia celular paira Parkinson

2004/05/05 Andonegi Beristain, Garazi - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Medikuntza

Na enfermidade de Parkinson prodúcese a dexeneración de certos grupos celulares, polo que conceptualmente trátase de substituír esas células que se perden. O problema radica en atopar un tipo de célula adecuada capaz de vivir e integrarse no cerebro durante moito tempo. Este tipo de células debería cumprir cunha serie de funcións e non debería xerar un rexeitamento.

Inician una liña de investigación experimental a partir de células nai maduras con capacidade de converterse en neuronas que poden integrarse no cerebro. Actualmente traballan con dous tipos de células: as células nai adultas da medula ósea e as células do corpo carotídeo.

En canto ás células nai da medula ósea, o primeiro obxectivo é obter neuronas. No seguinte paso, estas neuronas integraranse no cerebro animal e comprobarán si son capaces ou non de aliviar os síntomas do Parkinson.

Recuperación do sistema motor

Doutra banda, están a probarse as células do corpo carotídeo en crecemento. Estas células atópanse no cerebro, nos ganglios situados xunto á carótida. A investigación iniciouse hai cinco anos con animais.

Os animais foron sometidos aos agregados celulares do corpo carotídeo no cerebro. Agora concluíron a investigación realizada con doce macacos e comprobaron que a recuperación do sistema motor dura polo menos un ano. Nos macacos conseguiuse mellorar lixeiramente os síntomas do Parkinson e a partir de agora os esforzos centraranse en obter beneficios motores. Paira iso, estas células están a crecer e separándose paira conseguir a máxima recuperación do sistema motor de visión de cales delas teñen maior potencial. Xa hai candidatos.

No seguinte paso haberá que ver si esas células que crecen no corpo carotídeo dos animais tamén se atopan no corpo carotídeo dos humanos. Si detéctase a presenza de células do mesmo tipo e existe una boa resposta, poderíase probar experimentalmente este tipo de tratamento en humanos.

Como se ve, a investigación está aínda moi lonxe de aplicarse aos seres humanos e, ademais, estas liñas de investigación non van curar a enfermidade. Con todo, os investigadores creen que terán mellores resultados que os tratamentos actuais. Algunhas carencias do sistema motor poden ser resoltas e poden dar lugar á volta da enfermidade ás fases iniciais. Ata que se coñezan as causas da enfermidade non se logrará curala.

www.ihobe.net