Mirando á pesca do longo morcego

2010/12/19 Aulestiarte Lete, Izaro - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Zoologia

Por primeira vez conseguiuse ver e gravar a caza do morcego longo na natureza.

Joxerra Aihartza

O fito de morcego é pescador en 2003. Durante as análises dietéticos desta especie, os investigadores descubriron nos seus excrementos as vértebras e escamas dos peixes. A súa relación con varios compañeiros de Valencia permitiu a un grupo de investigadores da UPV participar neste sorprendente descubrimento. Non só en Valencia, senón tamén en Italia e Palestina.

Así se demostrou que esta especie se alimenta de peixes, pero tamén se pretendía comprobar que os morcegos capturaban peixes por si mesmos, paira o que se realizou un experimento en 2005. Os animais permaneceron baixo control durante uns días nunha tenda a modo de gaiola, cando demostraron que estes morcegos eran capaces de capturar e comer peixes vivos.

En canto ás especies que habitan nas covas, un dos principais factores de risco é a perda de refuxios.

S.U. Fish and Wildlife Service Northeast Region

Agora os investigadores foron máis aló. Tamén na natureza, no monte, han visto que o morcego húmido fai o mesmo: a través de vídeos de alta velocidade e infravermellos, puideron gravar a actividade cinexética (os ultrasonidos dos morcegos tamén quedaron rexistrados). Non só os medios de comunicación próximos, senón tamén publicacións de prestixio como National Geographic. A UPV-EHU considera que toda a documentación recompilada “vainos a proporcionar una gran cantidade de información sobre este comportamento, tanto a nivel ecolóxico como de adaptación dos animais”.

De feito, a dieta destes morcegos baséase en insectos en superficie. Pero, como mencionaron os membros da UPV-EHU, existe una razón ecolóxica paira explicar o comportamento da pesca: “cando os pozos están a secarse e os peixes concéntranse na superficie, este recurso faise accesible e explótase”.

Especies ameazadas

Na actualidade no País Vasco hai identificadas 27 especies de morcegos. Hai apenas dúas décadas, con todo, apenas había documentación respecto diso. Esta é una mostra do traballo realizado polo equipo de investigación da UPV/EHU que analiza a ecoloxía e evolución do comportamento dos morcegos desde a década dos 90. Joxerra Aiartza, actual líder do grupo, deu os seus primeiros pasos na elaboración do Atlas da distribución de especies de morcegos na CAPV. Posteriormente reuníronse nove biólogos.

A investigación realízase a través da radiotelemetría, que permite o seguimento dos animais mediante a instalación de emisores especiais de radio.

S.U. Army Environmental Command

A partir do estudo de Aiartza, o grupo especializouse na análise das seleccións de hábitat e dieta. Paira iso utilizan a radiotelemetría: tras colocar uns emisores de radio moi especiais aos animais, os morcegos volven ser liberados na cova. “Á noite seguinte, cando van comer, seguímoslles. Sabemos canto e cando se moven e en que hábitats pastan”.

O equipo da UPV/EHU foi capaz de coñecer a ecoloxía dos morcegos no exterior e, sobre todo, de identificar os factores de risco que ameazan a extinción dos morcegos grazas a un intenso traballo realizado en casa. Por exemplo, saben que polo menos dous das 27 especies de morcegos identificadas no País Vasco atópanse en perigo.

En canto ás especies que habitan nas covas, por exemplo, obsérvase que uno dos principais factores de risco é a perda de refuxios. Destácase que o hábitat é tamén un factor crave, xa que os morcegos necesitan una gran variedade e abundancia de insectos paira sobrevivir. Neste sentido, a actividade humana vai en sentido contrario: a xestión do piñeiro e o uso de pesticidas, como a dimilina, causaron importantes danos.

Publicado en 7K.